|
| |
| |
| |
Christopher Middleton
Zes gedichten
vertaald door H.C. ten Berge
In het geheime huis
voor Ann
Waarom nijgen over het vuur, en wie is dit
De damp van natte laarzen ziet slaan
En naar de rose binnenkanten kijkt
Verschillende houtblokken
Schikken zich steeds opnieuw; niets houdt stand
In het vuur, het vuur is altijd
Minder dan het was, het vuur -
Van oude geuren, nieuwe ongrijpbare kimmen -
Hoort niet door zijn verval
Noch wijdt het vuur, lispelend,
Een gedachte aan de versteende
Afdruk van een slak, zijn gebroken rad-
Spaken op een kei aan de rand van de haard. Wie
| |
| |
Door het vuur, ziet het huis met spaken,
De duurzame as, de duizelingwekkende dood
Van zo'n onverbeterlijk schepseltje
Voordat het ijs de berg kwam doorsnijden
In een wolk van geiten die kwamen en gingen,
Hun sporen trokken, kraai en klauw,
Van geslacht op geslacht, streek
Deze vlieg op het brood neer -
Dus staar, in het vuur, en waartoe
Burcht, torens van licht, schemerige
De grimmige regen, blauwe golving
Van bergland vogelzang tegemoet
Slijk op mijn handen, kleine uil, het is
Niet smartelijk met jou te delen,
De ene toon die niet vergeefs verklonk
Uit: Carminalenia (1980)
| |
| |
| |
Slak op de dorpel
Planten die de lucht van schaapsvacht afgeven
Zo sterk de krullen kleven
Slak op de dorpel ver in het zuiden
Een radioknop je wilt 'm omdraaien
(Knieën kraken als je hurkt om te kijken)
Voor nieuws en denkt alweer een ramp
En inhoud van sacrale dingen op
Slak op de dorpel krakende knieën
Punt als een piramide treft het huis
Het is deze uitdijing slechts een uitdijende
Het licht houdt op waar het begon
Maar de slak op de dorpel
Ontrolt in het licht en bloeit
De piramide dijt fluisterend uit
Ze volgt de oneindige curve der ruimte
| |
| |
Zou een andere deur niet deze
Zouden ze niet stilletjes
Onder de moerbeiboom zijn gekropen
Alle slakken zouden vliegensvlug
Zwenkend met uitgestoken horens om koelere
Uit: Carminalenia (1980)
| |
| |
| |
Uschi's epistel 1949
‘... como una pompa de jabón al viento’
Antonio Machado
een kathedraal en graftombes
Een jongetje met kaalgeschoren hoofd
dus vullen we zijn oude vleesblik
op een rondgang langs de graven
en je komt vanavond eten zegt hij
Door slingerende gouden straatjes y todo en la memoria
klepperen mijn hoge hakken luidruchtig
gladde natte keien slakken niet vlugger
treffen zijn ogen zijdelings de mijne
Massieve eiken deur met knoesten dan het gezang
en hij sprenkelde enkele koele druppels
| |
| |
teruggeschrokken inwendige dingen
zijn wij huizen in zijn slakkenwereld?
doof die de slakkensoep kookt
dus vertelt hij me het verhaal van een strohalm
ondoorgrondelijk mompelend
vertelt hij de mär van een strohalm
so dass ich nichts verstand
van smaak en zo en daarna
drukte ze een houten kruisje tegen mijn lippen
Open deur buiten steeg alles me tot de lippen
aleph aardbollen en juwelen ik kuste
de vijf wonden todo se perdía
die ik kuste ik bleek vergeten
Uit: The Lonely Suppers of W.V. Balloon (1975)
| |
| |
| |
Hoog gras
of alleen maar klein, laat
in de zomer verhuisden we, alle
in een tuin gezet, hoog gras,
een haperende tweedekker, vleugje kolen
rook van het station, geur
waarin ik, verscholen, knielde, een nest
was de plek, dit was de plek
voor mij, even aangeraakt
kraakte en fluisterde het, vlak
boven mij duikelde de tweedekker omlaag terwijl
ik er in kruip, mij vrolijk
Uit: The Lonely Suppers of W.V. Balloon (1975)
| |
| |
| |
Autobiografie
Mijn vader zei de beste tijd is 's morgens vroeg
Een paar twijgen voor het raam en daarachter
Alle stilte die men zich ter wereld wensen kon
Al die helderheid in de tuin beneden
Hij stond in zijn ochtendjas en hield een theepot vast
Van die witte kuiten en voeten als gebeeldhouwd
Zingend en neuriënd scharrelde hij door de kamer
Ging aan zijn bureau zitten en schreef zes brieven
Dit gedicht is ernstig het heeft een kwade inslag
De hele nacht whiskey muziek en woorden verward
Ik hinkte mijlen ver langs zwartende sneeuwhopen
Biafra lichamen politie pressie Brittannië Third Street
Terwijl hoofd het kussen raakt vangt ooglid een visioen
Mijn onzekerheid is de ziel van het wapen systeem
Ze zeggen mijn dochters ze zeggen mijn zoon
Op mijn leeftijd zal er voor jullie geen lucht om te ademen zijn
Uit: The Lonely Suppers of W.V. Balloon (1975)
| |
| |
| |
Onzinnigheid van het landleven
voor Kofi Awoonor
de plaatsing van voorwerpen
blauwe steelpan met een vlies
Texas...,’ de buizerd pikt
in jullie politieke wasberen, benzine
motel: namaak pijnen panelen,
van een leeggezogen hertekop
zwart of wat ook, maanbloem of pad,
de oneindige poging kunnen wagen,
‘Uw koninkrijk...’ op de muur schrijven
Noot: i. 14: ‘de schaduw van je lach’, ook te lezen als de liedtekst ‘The Shadow of Your Smile’
| |
| |
weerkaatste in een diepe grot dit
gebrabbel van een danser met gewei
de leegte heeft bloedschuim
gedronken, gesponnen van de leegte, kijk,
een glinsterend web, gesponnen door zijn dans beweging...
mijn mensen hebben voor duffe
eerst ijzer, dan dynamiet, pijnlijke
aan Afrika ontfutseld, tijdstippen als 1215,
nieuw bedrog, door jullie adem aangeblazen, wordt
in de pot van milt en peulen klaargestoofd)
van gebabbel wegwissen, wie zal dan het nood-
signaal ontcijferen dat zwermen distelvinken
een wilde vijgeboom in de wind
Of: de juiste werkwoorden
hier, en hier, zouden de dingen
kunnen verbinden; laat deze ogen dan
Uit: The Lonely Suppers of W.V. Balloon (1975)
|
|
Auteursrechtelijk beschermd