Raster. Jaargang 4

[p. 451]

Ad Zuiderent

Elegie

1. Niet de stilte beschrijven van dodenmuziek
en de voeten in zachte wol - luxe;
er is geen einde aan romantische vioolconcerten
rond de presidentiële baar.

Waarschijnlijk had de componist gelijnd papier en een ganzeveer
- er is wel een tekening van te vinden -
liet hij een lied zingen en de piano iets anders
totdat hij gansch verloren in klank zichzelf bewoog:...

‘Ik belijd mijn onmacht om de ganzepen te roeren
mijnheer de president
het vetbultig pathos staat op ons gezicht
en de hand tussen twee lijnen.’

2. Maar de structuur van 5 tikken geven
- bij 16 een tremolo op de trom
de s betekent hier slow (lui van klank)
dat ribbelen weer en zo gaat dat door.

de staafspeelster moet fast/snel
het moet wel sterk worden (doen we straks wel;
dat hokje is een registeromvang
dat boogje betekent: de klank zet zich door)

‘Akwariumvis’
proberen om razendsnel en hard te fluisteren
en nog een keer - zonder mannen.
Willen die zich er niet mee bemoeien!

[p. 452]

 

‘Wij hebben onze zee, met zon erop.

 

Wij hebben onze bomen met bladeren.

 

Dag en nacht gaan wij maar, naar achter en naar voor

 

tussen onze zee en onze bomen.’

[p. 453]

Oh, Suzanna, zie hier wat ik je bied

Werkelijk
de dorpen in West-Friesland
de zon schijnt er wel eens

het tafelorgel begeleidt er
de laatste blije scène
in het preutse melo-
drama:

het meisje, in het lintdorp geboren,
haar leven lang tegen de dijk gestaard;
geen weet van de zee of het meer,
van de auto's die de blinde muur bespatten -

de jongen, niet te beschrijven
als Grote Pier; geen ongedoopt reuzenhoofd,
maar mozesmina, waarachtig, een wichelroede,
de stok om water uit de dijk te slaan.
(is er een brulboei? wat hoor ik dan?)

geen weet die twee
van de kater die nu nog
met de pingpongbal speelt -
straks soppend de parapluplant
- papyrus, zonnewijzer te water -
verscheurt

Vergeet het tafelorgel niet
te spelen. En hoor.

(fluis/ister?)

[p. 454]

Lokaties voor een film

Geïntimideerd door het toevallige:
er lag een bootje in de ringvaart
Verhalen die hoe langer hoe minder verhaal
met storm tegen het haar in

Dus deze mogelijkheden:
een fietser, een bootje (kajuit),
tochtje naar het Nieuwe Meer
waar bv. ontdekt
dat vlakbij Amsterdam je op de fiets
nog een bloedneusgevoel kunt hebben

Drie auto's onderweg en een stuk afgeschafte
autoweg (Rijkswaterstaats Eigen Weg);
geen tegenliggers, vakantiegangers o.i.d.
maar het eerste herfstweekend, een zaterdag
tegen zessen

Weg wezen

Vanwaar de bloedneus, de auto's (het detail
van de rotte achterband van de fiets erbij betrekken).
Geheimzinnig doen? Misdaad? Liefde?
En niet te vergeten: hoe schokkend het is
rond die tijd de pasgemaaide gazons te zien
van de ontvolkte volkstuinen,
een lokaas voor
ontroering op zijn minst.