Raster. Jaargang 3

[p. 310]

Sybren Polet | Gedichten

Hij-man

1

Ik ken (vermoed) hem wel -

wellicht draagt hij een Audium hoorbril 1200,

uitgerust met 3 weerstandgekoppelde transistors

en een zeer gevoelige luisterspoel,

zo hoort hij mij op grote / normale afstand.
Zijn stem (Wow & Flutter minder dan 0.1% bij

5000 Hz / Rumble & Hum verwaarloosbaar

klein)

is helder en doordringend,

ook als hij raast, tiert, zingt, vloekt, boert
of over door de regering gevorderde radio-
zendtijd beschikt. En ook wellicht
- of vrijwel zeker - met zijn fijngeslepen kontaktlenzen

(dioptrie - 12 / - 14)

ziet hij mij (ziet mij, want kent geen abstrakties),
hij Allesziener, Alleshoorder, Allesdenker,
en ik, eigenwijsgerig, denk
dat ik hem denk. Ik ken (vermoed) hem wel.

[p. 311]

2

Hij, vele malen sterker dan ik - mijn gekompliceerdheid
een vouw in zijn eenvoud / zelfs mijn ademhaling
verwekt komplikaties - vele malen slimmer want
nog meer verwisselbaar hij
wisselt 10 × per dag van beroep, 5 ×
van roeping, 20 × van karakter,
3 × van huid -

zo, nooit dezelfde

blijft hij eeuwig zichzelf, ik ken hem wel.

Met zijn dagelijkse dosis sympatine
die mij doet opveren van sympatie,
zijn geest die niet bevriest
na toevoeging van anti-vries,
na toevoeging van anti-dood -

die leeft na 10% iks,
hij blijft / is / wordt die hij is:

(Juist!) Mr. X.

[p. 312]

Uit de cyclus: mr. Iks
(Mr. Iks als egotroop)

11 u 15.
Zijn ik-lading is groot dit uur,
mogelijk wel 50 X.
Hij deelt zijn ik-deeltjes uit
als waren het hoestbonbons of hosties

(‘Wie niet geeft wat hij heeft

is niet waard dat hij leeft.’)

Ik weiger. (Jaloezie? een konkurrerende
fantasie? jeugdherinneringen aan een protestants avondmaal?
1944 - oud brood en zure wijn - ‘Dit is mijn lichaam,
neemt, eet, enz....’)

En toch, het is menselijk

zoals hij standbeelden en politici bekleedt
met een dun laagje zenuwen
tot zij reageren (als Iks), spreken (als Iks), denken
(als Iks) - (‘Dit is mijn geest, enz....’)

Bijvoorbeeld. Maarschalk Jakobowski^* wisselt van hoofd-
deksel en hoofd met een frontsoldaat (beginstadium)
met een heilssoldaat (tussenstadium) met X-als-soldaat
(eindstadium). Wisselt van jas, penis en politiek.
Hij weet niet meer / nu pas wie hij is.

Hij kust de brave soldaat Schweyk, en het is goed,
omarmt Napoleon-te-voet en het is goed;
is Fritz der Tractorist-die-suikerbieten-oogst of
Rockefeller rockend in zijn rocker, het is goed;
een fin-de-siècle gigolo in Rimini, en het is goed
een kelner, kwee of souteneur en het is goed,
een intellektueel en het is goed.

* Willekeurig welke andere naam in te vullen, of geen naam.

[p. 313]

 

Na 60 sek. dodelijk vermoeid,

 

alsof hun individualiteit

 

teert op zijn ruggemerg (zoals bij onanerende

 

kleine jongens vroeger.).

 

De stad

 

(zij) is nu vol levende standbeelden, hij

 

leeg.

 

 

 

Vandaar eetlust. Gerovital H 3.

IX

Iks-mens aksellereert traag
deze minuut, slechts 25 cm per sek.
Geeuwt. De natuurlijke zon schijnt
- Softly, softly, as in a morning sunrise -
op zijn 62-jarige schedel.

Zijn wandelstok geen staf van Churchill
of Aäron, niettemin

(moet lachen

om dit park vol kleurige epigonen)

zeer potent.

Dromend over vroeger, zijn vroegere ik
dat - (Neuriet / 1936:

‘Jij socialistisch meisje,

je bent als een radijsje,

van buiten rood, van binnen blank -’)

.................................................................................
ja, dat... dat...

[p. 314]

 

Neenee, hij voelt zijn uiterlijk,

 

nee niet als leeftijd - hoe zou hij ook,

 

24-jarige - maar letterlijk

 

als uiterlijk:

 

ondergoed, tweed colbert,

 

pantalon, hushpuppies, lucifers.

 

Het voelt goed.

 

 

 

Tussen seriegestemden, gelijk-

 

gehumeurd - een brandgaatje

 

valt niet op, voelt hij niet -

 

beweegt hij zich voort./Kontakt.

 

Wrijving aan schouder en mouw.

 

Buik volgt.

 

 

 

15 u 50. Geen kreukel opgelopen.

 

(Enkel zijn das zit scheef.)

XIII

23 u 15.
Tijdelijk vrede (10 sek.). Stad herademt:
temperatuur normaal. De termostatisch geregelde
koude-oorlog - bijna op lichaamstemperatuur -
voelt aangenaam aan.

Puin verdwenen. In park,

op humus van verkoolde en reeds vergane lijken
groeit een nieuwe flora
van tot nu toe onbekende bloemen^*,

* In de buurt van de duitse vernietigingskampen waar de as van de vergaste en gekremeerde lijken rondgestrooid werd, werd na de oorlog een dergelijk feit gekonstateerd.

[p. 315]

 

snel, als in een versnelde wetenschappelijke film.

 

 

 

Leven herstelt zich. Is als gisteren: oud

 

en nieuw tegelijk.

 

Hééft zich hersteld. (Goed.)

 

Alleen zijn duim bloedt.

 

 

 

Hij draait zich om en verlaat

 

het plein, ontspannen.

 

 

 

Als vanouds:

 

uit portieken, zwak- of maanverlicht,

 

stroomt weer warmte en woonlucht /

 

een oude-vrouwestem hijst zich op aan de trapleuning,

 

mompelend - het kraken van knieën

 

in het trapportaal - in het voortuintje (als vanouds)

 

een paar schriele reumatische rozen.

 

 

 

Hij urineert tegen het hek, over de rozen. (Gezond.)

 

Herkent weer zijn dialekt. Hoor, ook de taal is dezelfde,

 

slechts enkele woorden zijn anders: niet-Iks.

 

 

 

Het wordt stiller.

 

Nieuwbouw.

 

Hij nadert de rand van de stad.

 

 

 

Laatste X-beeld:

 

een autoweg vol rode achterlichten

 

die langzaam doven.

 

 

 

Einde van zijn privé-apocalyps.