|
| |
| |
| |
Adrian Mitchell
Drie gedichten
Voor jou
Een: wij waren ingebakerd, lelijk-mooi en dronken van
Twee: geknuffeld in armen steeds door pasgestreken
Drie: wij kregen zand en water ter ontwikkeling van onze
Vier: wij kregen een klap. Plots een klap.
Vijf: wij werden voer voor het Opvoedingssysteem N.V.
Zes: gekweld door de vreemde wezens in ons hoofd,
Zeven: wij bekwaamden ons in schaamte.
Acht: de Tweede Wereldoorlog en wij haatten de Duit-
sers even erg als onze geheime lichamen, hielden
van de Amerikanen net zoveel als van de Russen,
haatten het doden, hielden van het doden,
af van de taal van de bijbel in de borstzak van de
dode soldaat, wij waren gek-dorstig naar Superman
Winston, naar Jezus met zijn oneindige mitrailleur
en de heilige Spitfires, terwijl die dwergen van
Jappen door het struikgewas van onze nachtmer-
ries hakten - er waren putten vol mensenvlees - en
de echte bommen kwamen, maar zij hebben ons
niet geraakt, mijn lief, zij hebben ons niet precies
Mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
Zo geraakten wij tot de nummers acht, negen, tien, elf,
er groeiden schubben over elk deel van ons lijf,
| |
| |
want er werden schubben gedragen, schubben waren
En nu staan wij, over de dertig, samen, gekker dan ooit
wij maken een paar diamanten en verliezen ze.
wij verkopen onze onzin per ton,
mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
Maak liefde. Wij moeten liefde maken
in plaats van geld te maken.
Weet je wat afwijzing is? Een klap. Een plotse klap.
Ik wil mijn leven doorbrengen met gedichten te bouwen
waarin ongetemde mensen en dieren vrij rond wandelen,
vrij vrijen in de diepe liefderijke tapijten mee sterren die
wentelen tegen de zoldering, gedichten als wittebroods-
maar onze tijd staat in brand,
mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
Vrede was het enige dat ik ooit heb gewild
Mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
De helft van de mensen die ik liefheb verschrompelen
Mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
De helft van de mensen die ik lief heb spatten uiteen.
Mijn lief, zij proberen ons gek te krijgen.
Ik ben bang om gek te worden.
| |
| |
| |
Ode aan de moord op President Johnson
Op de duizendste verdieping van het Texas-lijken-Magazijn
knielen een miljoen dode mensen bij de ramen
Hun door gruwel aangevreten ogen,
hun door wormen doorbeten ogen,
hun ogen, gebarsten, gezwollen, gescheurd,
gericht op het gouden voertuig.
Zij wachten. Zij hebben vele jaren gewacht.
En nu, terwijl de presidentiële processie nadert
is de weg afgezet door wuivende nummers van Time
en juichende televisietoestellen.
In de kantoren langs de weg
hebben serpentine-machines kantoorbedienden gerafeld
tot heldhaftige confetti.
Mensen, het sneeuwt letterlijk vlees!
Van de duizendste verdieping van het Texas-lijken-
Komen een miljoen kogels van bloed tesamen.
Er ontstaat, dwars door de presidentiële keel, een auto-
en geel metaal, kil maar gesmolten
gutst uit zijn halsslagader.
Er is geen reden tot paniek.
Een andere President Johnson legt de eed af.
Er is geen reden tot paniek.
Een miljoen dode mensen werden aangehouden,
schuldig bevonden en opnieuw gedood.
Er is geen reden tot paniek.
Er is een bijna onbegrensde voorraad aan Presidenten
| |
| |
Verander dus de stand in de oorlog tussen rijk en arm.
Voeg één eenheid meer bij de Computer-voor-Lijken-
Een oog voor een miljoen ogen.
Loontje komt om zijn boontje.
| |
| |
| |
Hoe vermoord ik Cuba
Verbrand eerst de mensen,
dan het gras en de bomen, dan de stenen.
Knip dan het eiland uit alle landkaarten,
uit de geschiedenisboeken, uit de oude kranten,
zelfs uit de kranten die Cuba hebben gehaat
verbrand de schilderijen, de gedichten, de foto's en de
en als je dit alles verbrand hebt
Dan moet je het graf bewaken,
is Cuba alleen maar dood als Che Guevara.
Technisch dood. Niets anders dan
|
|
Auteursrechtelijk beschermd