Randstad 1-3

[p. 89]

Hans Verhagen
Cyclus naar mijn ziektebeeld

^*

In mijzelf verdronken in de 7
zintuigen die ik vruchtbaar bevoer
tel ik alle cellen samen en ontkom
op de voet gevolgd door mijzelf.

Het zoveelste leven vangt aan;
mobiliseert beelden, ledematen, letters.

(Tel tot 1).

Wat vooraf ging ging vooraf,
de stilte onder mijn voorhoofd
krijgt haar eigen historie.

1 enkele wanklank is al voldoende

* Het zoveelste leven

[p. 90]

^*

1e wanklank: over het natte zand de politie
schiet
mijn 1e dimensies aan flarden. Ik vlucht,

de eeuwige mens, in beweging, op zoek
naar zijn waarheid
die lokt als een leugen, een pracht

van een zeester of,
meer landinwaarts:
'n kuiken van Picasso.

* De eeuwige mens

[p. 91]

^*

Wadend door mijn werelddeel
in laarsjes veel te klein
heel het lieve leventje
in 1 lichaampje te vieren
groei ik uit mijzelf vandaan.

Cel na cel ontaard ik verder
in mijn voetstap, elke
nacht mij uitbraakt en de zon
met nieuwe facetten mij
opbaart in levenden lijve.

* Nieuwe facetten

[p. 92]

^*

1e deformatie: oorlog met mijzelf
(beelden, ledematen, letters)
na 1 enkele seconde ontsnapt luchtalarm

: een taal, geschapen naar mijn ziektebeeld.

Na eeuwen het 1e gedicht door de radio

* Gedicht door de radio

[p. 93]

^*

Televisie? Ik ben gezien.

Binnen de intimiteit van een naald
scherp beeld, de echo van een hart
slag lang verloren leven woeker ik
alle proporties te buiten. Zie je?

: ik tatoueer de televisie tot
een röntgenfoto van mijzelf.

* Televisie

[p. 94]

^*

Doorgelicht door mijn eigen gedicht
- 1 formule contra ca. 4,5 miljoen
liter christelijk bloed, vruchtwater
waarin ik dapper kopje onder ga -
leg ik mijn meest effectieve wapen af:

ik ontdoe mij van beweging.

Liefste, ik demonteer mij alleen
voor jou

* Demonteren

[p. 95]

^*

In laarzen bevaar ik de liefde;
buitengaats
hevige navelstormen.

Wankelend in het authentieke water
tast ik naar kernen als schelpen
en de schepen der beschaving.

Het eeuwig verdronken water roept
de zoutste dromen in mij wakker:
een nieuwe waarheid rijpt in mij.

Het (bio-)logische gevolg van mij:
een afgebeeld & afgeluisterd leven
bekend van radio & televisie.

Afstervende stappen, gaat de mens,
overwoekerd door communicatie,
en baart opzienbarend verder - op.

* Generaties

[p. 96]

^*

Mijn 7 maal geconcentreerde gestalte
verschijnt u nu dagelijks,
maar mijn arbeid voedt u anoniem.

Uiterlijk is niets aan mij veranderd:
Koude oorlog? Voeten in het vuur!
Wereldoorlog? Laarzen in het water!

Maar het verstikte instinct verspreidt
geuren van ontbinding -
gelukkig nieuwjaar of ik schiet.

* Koude oorlog?

[p. 97]

^*

Mijn laarzen: mijn wereldbeeld,
alle windrichtingen treed ik erin,
eens ontmoet ik mijzelf.

En worteltrekkend uit mezelf
trek ik de kern van
mijn enige waarheid: de celkern.

* Worteltrekken

[p. 98]

^*

De mens manifesteert zich
rond de celkern
in een 7-hoeksverhouding met zichzelf.

Daarenboven niemand niemand dan zichzelf,
de mens,
het middelpunt van alle straffen.

Een steeds kleiner wordende 1

(Algauw
helpen ook mijn pijnstillende schoten niet meer-

* Rond de celkern