Raam. Jaargang 1968

[p. 22]

F.W. van Heerikhuizen
4 mei

Zij raken steeds verder achter
En blijven toch even jong.
Kinderen die niet stierven hebben hen ingehaald,
Maar kunnen hen nauwelijks zien,
Hun wijsheid als steen van monumenten
En toch ambulant gebleven,
In lucht opgelost, soms nog zoekend.

Sterven zij over dertig jaar, of dan nòg niet?

Het uur van altijd

Het is veel later dan ik gedacht had,
Maar toch zal ik niet te laat komen.
Het uur is het uur van altijd:
De tijd gaat en de tijd staat stil.
De zon schijnt zoals zij gewend is te doen,
En ik ga, als de eerste dag, als de laatste,
Haar tegemoet alsof ik een boodschap ga doen.

Kleine krachtbron

Telkens een punt bekijken
Dat nog dichtbij ligt,
En zeggen: ik kan met mijn voet
Hier net nog komen,
En een sprongetje nemen
De toekomst in.