Proeve van oudheid-, taal- en dichtkunde

[p. 327]

Nugator.

Intaminatis fulget honoribus. horat.

Nugator, die den tijd van driemaal twintig jaren,
Tot nut van 't Vaderland, in moeite en zorg versleet,
Heeft zyne vroegste jeugd met speelgoed optegaren
En met geen minder roem zijn jonglingschap besteed.
Nooit vond hy zijns gelijk in 't net patrijzen schieten:
Hy had zijn weerga niet in 't visschen op 't gevoel:
Hy trouwde een rijke vrouw: zijn stervende ouderslieten
Hem eene fraje som tot sterking van zijn boel:
Het goud bedekte ruim een hand breed zyne kleeren:
Hy vulde, waar hy kwam, de beste en eerste stee:
Vaak zag men hem op Bals, schaars in de Kerk verkeeren:
Hy sprak regt smaaklijk van een welbereid soupé:
Hy werd in 's Vaders plaats tot Burgerheer verheven,
Waar naar 't heerschzugtig hart van jongs op had gehaakt,
En hier op had hy regt, sints wy den tijd beleven,
Waar in 't Regeeringsämpt meest erflijk is gemaakt.
Zijn net bewerkte koets, door tygerbonte rossen
Getrokken naar 't Stadhuis, gaf hem niet weinige eer:
Waar hy op zynen stoel, vermoeid door 't rennen, hossen,
Zoo zagt sliep, of hy lag in 't zwanendons ter neer:
Hy snoof zeer sterk; ja wist met d' opslag van zyne oogen
Den regten prijs reeds van Duinkerker of Rappé:
Nooit werd hy op de reis door eenen waard bedrogen:
Hy kende de waardy van brandewijn, en mee,

[p. 328]

 

Of wat men verder, ter verversching van zyn leden,

 

Door kouw bevrozen, of verzwakt door zomergloed,

 

Met nut gebruikt: hy scheen alleen tot slapen, kleeden,

 

Tot eten, drinken en plaizieren opgevoed:

 

Hy stierf op 't laast, en liet, o droefheid! by zijn sterven,

 

Een tonne gouds drie, vier, zijn naastbestaanden erven.

J.V.

1775.