Proeve van oudheid-, taal- en dichtkunde

[p. 319]

Op eenen onbedachtzamen zeetogt^(*).

Hoe dwaalt de mensch in zijn verstand,
Die onbedachtzaam steekt van land;
En, met zijn welvaart niet te vreê,
Een ydle welvaart zoekt ter zee;
Daar niemand wel of beter vaart,
Als, die, gerust, by eigen haart,
Met zijn beroep en staat vernoegd,
Zich naar den wil des hemels voegt;
En denkt: Vaar vry, o dwaas gezel;
Al vaar ik niet, 'k vaar echter wel.

(*) Dit gedichtjen, dat, zo veel wy weten, nergens elders gedrukt is, heeft, volgens overlevering, tot Maker Mr. Abraham Alewijn, wiens zede- en harpgezangen in het begin dezer eeuw zijn uitgegeven.