Het prieel der gheestelicker melodiie

[p. 204]

☞ Van’t bedroch des Werelts:

Op de wijse alsoo’t beghint.

[p. 205]

 

O Valsche wereldt vol bedroch,

 

Ghy hebter veel van Godt ghetoghen,

 

En alle die v dienen noch

 

Och! worden iammerlijck bedroghen:

 

Om dat ghy v schoon’ ende lieffelijck thoont,

 

V dienaers met weelden en blijdschappen kroont,

 

Maer lacen int eynde met bitterheyt loont.

 

Wat loon ist dat ghy d’uwe gheeft,

 

Die v soo hertelijck beminnen,

 

En t’uwen dienst hebben gheleeft,

 

Wat kroon’ sullen sy naemaels winnen!

 

Voor all’ v rijckdommen, armoede seer bloot,

 

Voor korte ghenoechte, lang lijden en groot,

 

Voor t’kort weeldich leuen, een eeuwighe doot.

 

 

 

Hierom zijn sy wel sot en dwaes

 

Die hun tot de werelt begheuen,

 

Voor kleyn ghenoecht, vreucht en solaes

 

Verliesen sy het eeuwich leuen:

 

Aensiet doch hoe dat v de wereldt bedriecht

 

Met schoone beloften, en valschelijck liecht,

 

Als roock ‘swerelts glorie haestich wech-vliecht.

 

 

 

Men noemtse seer gheluckich hier,

 

Die naer de wereldt triumpheren,

 

In voorspoet, weelden rijckdom fier,

 

Hooueerdich sietmen domineren:

 

Van siluer en goude blinckt al hun ghewaet,

 

Wtwendich en kostelijck bouen den staet,

 

De wereldt die kroontse met sulcken cieraet.

 

 

 

Wereldt hier-om wort ghy bemint,

 

Hier-om de menschen v aen-hanghen,

[p. 206]

 

Want ghy hun ooghen sou verblint

 

Met err’ die sy van v ontfanghen:

 

Maer kenden sy wel hoe valsch is uwen schijn,

 

Hoe bitter dat ghy oock hier naemaels sult zijn,

 

Sy souden v haten veel meer dan fenijn.

 

 

 

Ghy schijnt te zijn een schoon paleys,

 

Verciert met kostelijcke mueren,

 

V dienaers leuen hier in peys,

 

Het schijnt haer vreucht sal eeuwich dueren:

 

Sy worden subijt van de doot hier verrast,

 

De wrake des Heeren haer leuen door-tast,

 

En blijuen versmoort in haer sonden soo vast.

 

 

 

 

 

Hoe bitter is’t scheyden voor-waer,

 

Als sy de wereldt moeten deruen,

 

Met alle weeld’ en vreuchden klaer,

 

De bitter doot moeten sy steruen:

 

Dan laetse de werelt alleen inden noot,

 

Sy vinden waerachtich dees woordekens bloot,

 

Hoe weeldigher leuen, hoe bitterder doot.

 

 

 

Prince hier neerstelijck op let,

 

Wilt v doch van de werelt keeren,

 

Volght Godts ghebodt, volbrenght sijn wet,

 

Hy is den goeden Heer der Heeren,

 

Die voor sijn dienaren heeft lustich bereyt

 

Een plaetse vol weelden en vol vrolickheyt,

 

Om eeuwich t’aenschouwen daer sijn maiesteyt.