|
| |
| |
| |
☞ Een beklaghingh van ons Moeder de H. Catholijcke Roomsche kercke, ouer haer verloren schaepken ghevallen in ketterije,
Op de wijse: Ierusalem vvilt opstaen, &c.
O Vader Godt van hemel-rijck
Wilt mijns ghenadich wesen,
Men vant noyt vader ons ghelijck,
Eeuwich zijt ghy ghepresen,
Dry-vuldich zijdy nochtans een,
Persoonen dry een Godt alleen,
Ghy zijt een Godt en anders gheen,
V liefde toochdy in’t ghemeen,
Wilt my van druck ghenesen.
Ick roep tot v o Vader soet,
Wilt my toch eens aen-hooren,
Van v soo komt het eewich goet
Voor alle d’uytuerkooren:
Ick moet v klaeghen bouen al,
Een schaepken is van mijn ghetal
Dat nu wilt gaen verlooren,
Want t’is ghekomen tot den val,
Gheloopen uyt den Roomschen stal,
Den wolf wilt het vermooren.
O Heer ick leef in groot verdriet,
Wilt mijns toch eens ontfermen,
Een schaepken is dat van my vliet,
Aen-hoort mijn bitter kermen,
Ick ben benout en dat is waer,
| |
| |
Den helschen wolf die loopet naer:
En wilt mijn schaepkens alle-gaer
Aen-sien met v schoon ooghen klaer,
Wilt die toch al beschermen.
Den helschen wolf seer boos en quaet
Mijn schaepken wilt veriaghen,
Hy maeckt mijn schaepken obstinaet,
Ten wilt nae my niet vraghen:
Hy houwet vast al by den poot,
Mijn schaepken is in grooten noot,
Hy drijuet in sijn laeghen,
Hy heeft het oock gheschoren bloot,
En seer ghewont, ia totter doodt,
O Heer ick moet v klaeghen.
Ick bidt v, voor mijn schaepken kleen,
O Heer wilt dat ontbinden,
‘tLicht vast ghebonden by den been,
Den wolf wilt het verslinden:
Hy willet drijuen uyt v huys,
En trecken in die helsche sluys,
Daer gheen troost is te vinden:
Ick bid al door v heylich Cruys,
Verdrijft van ons dat helsch ghespuys,
Dat ons soeckt te verblinden.
Ick kom’ tot v met groote spoet,
O Heere wilt my verblijden,
Ick bid al door v roode bloet,
Mijn schaepken wilt bevrijden,
Bewaert het van dat groot dangier,
Van ‘swolfs ghehuyl, van’t helsch ghetier,
| |
| |
‘tWelck zijn de ketterijen:
Maer gheeft het Heer’ v graci’ hier,
Bevrijt het oock van d’eeuwich vier,
Maer die dit Lieken heeft ghedicht,
(O Heer ‘tis t’uwer eeren)
Hy bidt v om dat eeuwich licht,
Wilt hem o Heer toch leeren:
Hy komt oock met den Publicaen
Al voor sijn borst soo komt hy slaen,
Hy roept v, Heer der Heeren,
In v ghenaey wilt hem ontfaen,
Als hy al naeckt en bloot sal staen,
Wilt v van hem niet keeren.
Peynst om d’ure, L. de G.
|
|
Auteursrechtvrij