Het prieel der gheestelicker melodiie

☞ Een ander,

Op de wijse: Alsoo’t beghint.

[p. 190]

OPent mijn lippen Heere,
Hier in dit aertsche dal,
V lof hoocheyt end’ eere
Ick vrolijck singhen sal:
Mijn tonghe maeckt bequame,
Suyuert dat herte mijn:
Ghy sijt mijn lief eersame,
Lof moet v altoos zijn.

O Sone Godts gheboren,

Ghy zijt ghebenedijt,
V heb ick uytuerkoren,
Want ghy mijn liefste zijt,
Die ick begheer te minnen,
Nu en t’allen termijn:
O soeten gast van binnen
Lof moet v eeuwich zijn.

Ghy zijt mijn vreucht inwendich,

Een troost in mijnen noot:
Want doen ick was allendich,
Benaut al totter doot,
Soo quaemt ghy my cureren,
Verlossen uyt de pijn:
Och lief sonder cesseren
Lof moet v eeuwich zijn.

[p. 191]

 

Wel dry-en-dertich iaren,

 

Met pijn en arbeyt swaer,

 

Soo socht ghy de Sondaren

 

Tot salicheyde voor-waer:

 

Daer toe zijt ghy ghestoruen,

 

Al door den wille dijn,

 

Voor ons pardien verworuen:

 

Lof moet v altijdts zijn.

 

 

 

Hierom zijt ghy verheuen

 

Van v Vader eerbaer,

 

Een naem is v ghegheuen

 

Die heylich is voor waer

 

Groot bouen alle namen,

 

Naer Paulus klaer doctrijn:

 

Dus segghen wy te samen,

 

Lof moet v altoos zijn.

 

 

 

V moghen wy wel eeren,

 

En louen t’allertijdt:

 

Ghy zijt een Heer’ der Heeren,

 

Eeuwich ghebenedijt:

 

Die altoos moeten louen

 

D’hemelsche gheesten fijn:

 

Ghy die daer woont hier bouen,

 

Lof moet v altoos zijn.

 

 

 

De salighe seer blije

 

Hebben soo groote vreucht,

 

Met groote meldij

 

Sijn sy altoos verheucht:

 

Om dat sy reyn aen-schauwen

 

V lieflijck klaer aenschijn:

 

Sij zijn bevrijt van rauwen:

 

Lof moet v eeuwich zijn.

[p. 192]

 

O Prince groot van weerden

 

Die woont in’t hemels hof,

 

Wilt my op deser eerden

 

Vervullen met u lof:

 

Wilt my van’t quaet bedwinghen,

 

O Hemels Medecijn,

 

Dat ick altoos mach singhen,

 

Lof moet v altoos zijn.