Het prieel der gheestelicker melodiie

[p. 188]

☞ Een ander,

Op de wijse: Een Seraphinsche tonghe.

GOdt die neemt sijn behaghen
In sulcke kinders kleyn,
Die hen als Enghels draghen,
Verciert met deuchden reyn:
Want dese ionckheyt teere
Die gaet van deucht in deucht,
Sal in deuchden en eere
Haer Ouders gheuen vreucht.

Want, etc.

Ghelijck de roos’ in’t bloeyen

Als sy ontloken staet,
Ander blommen die groeyen,
In reuck te bouen gaet:
Soo oock die ionghe leden
Die gaen van deucht in deucht
Sullen d’Ouders wijsheden
Te bouen gaen in vreucht.

Soo, etc.

Soo ons de morghen-sterre

Aen-brenght de Sonnen klaer,
Ons lichtende van verre,
Om te sien hier en daer:
Soo sal die ionckheyt verdich,
Die gaet van deucht in deucht,
En blijft altijdt vol-herdich,
Aenbrenghen paeys en vreucht.

Soo, etc.

Ghelijck de schoone Maene

Deur haer schijnen verlicht

[p. 189]

 

Den nacht, om elck te gaene

 

Daer’t hem belieft, ghesticht:

 

Soo is een kindt behendich

 

Dat gaet van deucht in deucht,

 

‘tDuyster verstant inwendich,

 

Verlichtende met vreucht.

 

Soo, etc.

 

‘tKint dat hier niet wilt eeren

 

Vader noch Moeder oock,

 

‘Tsal hem tot quaet al keeren,

 

Ende vergaen als roock:

 

‘tKint dat men siet mis-achten

 

‘tLeeren als’t leeren moet,

 

Derf anders niet verwachten

 

Daer voor bot zijn ghegroet.

 

‘tKint, etc.

 

Die deucht en kan niet wesen

 

In’t leughenachtich kindt,

 

Dat d’Ouerste ghepresen

 

Niet en eert, noch bemint:

 

Maer ‘tkint dat t’allen tijden

 

Gaet voort van deucht in deucht,

 

Sal eeuwelijck verblijden

 

In ‘shemels soete vreucht.

 

Maer, etc.

Leght Tolle naer recht.