Het prieel der gheestelicker melodiie

☞ Van den Heylichen Paesschen, en den uytgaenden tijdt.

Op de vvijse: alsoo’t beghint.

[p. 111]

 

CHristus is ons verresen,

 

O menschen zijt verheucht,

 

En wilt nu vrolijck wesen,

 

Inwendich soo ghy meucht:

 

Deur hem zijn wy ghenesen

 

Van sonden en ondeucht.

 

En, etc.

 

Adam den eersten Vader

 

Deur d’onghehoorsaemheyt,

 

Verleyt door den verrader,

 

T’Serpent vol nijdicheyt,

 

Die bracht ons alle-gader

 

In groot’ allendicheyt.

 

Verleyt, etc.

 

Maer Christus onsen Heere

 

Ghehoorsaem tot der doot,

 

Heeft sijne leden teere

 

Beswaert met pijnen groot:

 

Ontfanght dan dese leere,

 

Loopt tot hem inden noot.

 

Heeft, etc.

 

Over de doodt als heden

 

Heeft hy ghetriompheert

 

De helle daer beneden,

 

Oock me ghespolieert:

 

Dus hy tot alle steden

 

Wort gheglorificeert.

 

De, etc.

 

Vroech voor den daghe schoone,

 

Vander doot op ghestaen

 

Is hy, met blijden toone

 

Tot sijn Moeder ghegaen:

 

Hy vandt der maechden kroone

 

Met bitterheydt bevaen. Is hy etc.

[p. 112]

 

Hy sprack wilt niet meer treuren,

 

O moeder my aensiet,

 

V hert dat schijnt te scheuren

 

Deur alle dit verdriet:

 

Het moest met my ghebeuren,

 

Ghelijck het is gheschiet. V hert, etc.

 

Noch heeft hy menichmale

 

De sijne geopenbaert,

 

Als doen sy in een sale

 

Saten by een vergaert

 

Met ghesloten portale

 

Deur vreese seer beswaert. Als, etc.

 

Hy sprack met blijden sede

 

Tot hun op’t selue pas:

 

Ick gheue v mijn vrede:

 

d’Apostelen seer ras

 

Gheloofden daer ter stede,

 

Dat hy verresen was. Ick, etc.

 

Is’t dat wy gheestelijcke

 

Met hem verresen zijn,

 

Soo laet ons al-ghelijcke

 

Soecken, en smaken fijn

 

Godt in sijn hemelrijcke,

 

En niet des werelts schijn. Soo, etc.