Poëziekrant. Jaargang 18

[p. 28]

Gastdichter

Hans de Greve

Zeven gedichten voor Caroline A.

Ziehier mijn eenvoudig alaam
van tastbare onkleur en proper
zwart Gedachten voeg ik toe.
En tussendoor het lange wachten,
ik sta immers in een rij.

Wat voor mij komt te vroeg,
de vraag na mij.
Hier echter precies gemeten,
de kans een beminnelijke leugen
gegoten met edel gerei.

Als een dwarrelend blad
komt hij er aan.
En na de beweging is voorbij.

Op een avond als deze
met voorbijgaand geluid
prille knoppen die dichten
en oude geuren gelaakt.

Soms, op zo'n avond
denk ik aan vrienden
gedeinde gezichten
een andere weg gebaand.

En wie uiteindelijk
de richting koos die
ons zo onnoembaar tot
getrouwe vreemden maakt.

Vandaag heeft mijn hart gebloed,
zei ik, toen je over de telefoon
vroeg hoe het met me was.

Kiezen is niet makkelijk,
ging ik verder, en je leek
het zelfs te begrijpen.

Als was niets zo eenvoudiger.

Neem nu bv. jouw handen.
Aanraken is bijna
pijn doen.
Zo omzichtig is het gedenk
dat mij moeizaam dichter
brengt en aarzelend naar
één of ander knopje lengt.
Eenvoudiger daarom is het niet,
evenmin als het begrijpen.
Tenzij ook jij, dier,
hoe probeert -
met één vinger lukt het niet.

[p. 29]

Gedicht om van wakker te liggen.

Voor alle duidelijkheid
(want daar streven we toch naar);
met ontelbare zintuigen heb ik je lief.
Je kijkt er van op.
Ik heb je nog nooit zien slapen,
zeg je tussendoor, mijn dichte
oogleden pas gezoend, gestreeld met
fluweel.
En je bent nog meer verbaasd als
ik antwoord dat je altijd slaapt
als ik slaap.

Echt.

Een beeld van jou even ervoor en
net erna is op-een-
volging en meermaal herhalen.

De branding moet wel het einde zijn
van lang komen en kiezen uit gevaren.

Het is breken en verstillen
als wij niet uit
spatten nieuwe golven baren.

Weglatingen

Neem de korrels van het strand.
Laat ze glijden, neem ze in je hand.
De nerven, elke reef in je hand.
Wat overblijft.
De lijnen van je hand.
Je hand.
De ringen van je vingerhuid.
Wat niet overblijft.
De aanraking?
Je hand.
Ik niet over en omgekeerd niet.
En.
Gebaren nu en morgen.
Als wij er zijn.
En altijd als wij altijd zouden.
Neem de korrels van het strand.
Neem ze in je hand en blijf.
Blijf samen op het strand.
Als zouden wij.