Poëziekrant. Jaargang 16

[p. 38]

Willem Persoon
Getijden voor Mathilde

Lente I

‘waar de Ourthe mij klaterend begroet’
Jacques Perk

de steen van Perk staat massief
boven de altijd fluisterende stroom
hij blijft wachten op het wederzien
hier leeft jouw naam Mathilde, jouw naam

de vogels wachtten op hun jongen
en gaven hen de boodschap door
zij bleven het lied herhalen
steeds maar jouw naam Mathilde, jouw naam

er zijn nog oude bomen
die duizend keer hun bladeren gaven
ze ruisen elke keer jouw naam

daar is de lucht Mathilde
met een ballet van wolken
ze dansen elke keer jouw naam

Lente 2

‘laat ons dingen naar de hoogste prijs:
de liefde...’
Carmina Burana

nog ken ik geen spier
en nauwelijks raakte ik je hand
beschroomd om wonden te ontwijken
ik weet, ik moet voorzichtig zijn

want alles blijft nog pril ontdekking
al is er langs de lijn van je lichaam
een rilling van herkennen
en blijft je blik onzeker en afzijdig

maar alle woorden zijn nu nieuw
met de verrassing en verrukking
om een nieuwe wil van leven

dit moet wel lente zijn
want niemand stelt verboden
de aarde zelf zet alle deuren open

Lente 3

‘... en voel mij tussen zijn en niet-zijn zweven’
Jacques Perk

Ach Mathilde, soms heb ik zo'n honger
vanuit de uitkijk van mijn bomen
speur ik waar de kruimels liggen
en wacht tot de plank verlaten is

er komt een angstig naderen
maar toch het vluchtig pikken
te hevig, zodat niet alles opgenomen wordt
en de smaak mij soms ontgaat

deze maaltijd is belangrijk, Mathilde
misschien is het enkel de aanblik
of de kracht waarmee het hart verteert

en toch Mathilde, wie kan het weten
we kunnen enkel kruiden zoeken
die geen mens ons kan ontnemen

Lente 4

‘ik wil luisteren naar Venus die nooit
in laffe harten schuilt...’
Carmina Burana

jouw adem, Mathilde, fluistert dit leven
dit ogenblik hoort dicht bij mijn adem
zoveel is te zoeken
en zoveel is te vergeten

ik weet, Mathilde, ach ik weet
jij wil me zoveel zeggen
en ik wil zwijgen wat mij nu bezwaart
bewaar alleen hetgeen ons samen bindt

alleen deze lente, Mathilde
en de stroom die proestend golven geeft
die spreekt en wijzer is

geef en neem en maak, Mathilde
een andere oever langs de stroom
die wassend spoelt over het verleden