Passionate. Jaargang 11

[p. 35]

Literair koken

Geen Woorden Maar Lekkere Hapjes

Ik hou van Rotterdam. Ik hou van lekker eten. Ik hou van het woord. Ik hou ook van bier. Dus toog ik die vrijdag naar mijn favoriete festival: GDMW. De Schouwburg zag er gezellig uit, de mensen zagen er goed uit.

In een klein hoekje links achter de kassa wachtte me een openbaring. Op een glazen plaatje lag een uitstalling van rood fruit op hèt gedicht van Herman Gorter, ‘Zie je ik hou van je’. Rood fruit en liefde laten zich goed combineren. Nadat ik betaald had voor mijn grote liefdes, poëzie en eten, werkte ik me door het schuimtaartje en de frambozen heen. Zo kreeg ik dan het glasplaatje in vol ornaat te dien, zij het met vetvlekken besmeurd.

Een bereidwillige bardame was gauw gevonden en het glas snel geschoond. Gelukkig, want Don Diego Poeder stond op het punt te beginnen. Tijdens zijn voordracht gleden mijn blikken telkens weer naar mijn gekoesterd kleinood.

Na de pakkende woorden van de Don weer terug naar het kraampje, voor uitleg. Het bleek te gaan om een jong initiatief van een jong initiatiefrijk cateringteam uit 's Gravendeel. Volgens hun folder zijn zij in staat om pommen te gratineren, taart te napperen en tapenade vers te maken. Geen wonder dat deze culinaire kunstenmakers poëzie in het culinairs kunnen vertalen. Normaal gesproken is eten gewoon lekker, nu echter was het kunst, en buitengewoon lekker. Behalve het schuimtaartje, daar hou ik niet zo van.

Jankees Verhoeff had voor ‘Verhoeff & Mes op tafel’ een viertal grote gedichten uitgezocht om het festival mee op te leuken. En dolle pret was het. De Gorterconstellatie was de Liefde uit de vierdelige thematiek Leven, Liefde, Lust, en Last. De Lust werd gestalte gegeven met een erg geil gedicht van de lustige dichteres Antjie Krog. Daarop een chocotableau van brownie en muffin. Onversmadelijk. Ik heb ze mogen proeven. Een niet te beschrijven sensatie, tenzij door Antjie.

Naast Gorter was er nog een Herman van formaat: De Coninck. Zijn ‘Cadeau’ lag onder Last. Dit idee werd vormgegeven met een aantal kaasjes die stukjes spek op hun schoudertjes torsten. Briljant! Helaas niet aan vegetariërs besteed. Een erg mooi gedicht, dat ik nog niet kende. Curieus was, al mag ik dat vast niet vertellen, dat het oorspronkelijk de bedoeling was dat Herman de Coninck onder Leven zou komen te liggen. Daar troffen we nu Pablo Neruda met

Mijn liefste, als ik sterf en jij niet sterft,
mijn liefste, als jij sterft en ik niet sterf
laat ons dan pijn geen grondgebied meer geven:
niets reikt zo wijd als wat wij samen leefden.

Op dit meesterwerkje was het volgende gestapeld: carpaccio d.i. de rauwheid van bloot vlees; pijnboompitten om het leed; zonge-droogde tomaten in olie, primair omdat die zo lekker zijn; en nog wat rucola om recht te doen aan de volheid van het bestaan.

Schuimgebakjes haalt u bij de Edah. Rood fruit bij u bij uw boer of groenteboer, zolang het seizoen nog loopt. Fruit op schuim, top it off met een muntblaadje of een trouwring en uw ontbijt op bed wordt een groter feest dan het ooit was geweest.

[e-mail]

Joris Michels