Passionate. Jaargang 11(2004)– [tijdschrift] Passionate– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 34] [p. 34] Kees Engelhart Het is een uur in de middag nu en twaalf slagen later Zij wenst niet te eten Nukkig met de armen over elkaar gevouwen staat Zij kaarsrecht aan het raam Het is twaalf uur in de middag Hij opent de deur en loopt op naar toe Hij ziet het gevulde etensbord onaangeroerd Dicht bij haar gekomen slaat hij haar met zijn Vlakke rechterhand hard op haar linkerwang Zij vertrekt geen spier Over vijf minuten zal ik wederkeren zegt hij En deze zelfde hand zal u opnieuw treffen wanneer De voortreffelijke maaltijd die daar op tafel staat Nog altijd onaangeroerd gebleven is Hij loopt terug naar de deur En verlaat de kamer Zij wenst niet te eten Broodmager is zij maar desondanks zo tanig dat Menig zeeman op de grote vaart jaloers op haar zou zijn Haar linkerwang moet hevig gloeien nu Niets daarvan is te merken Geen hand bedoeld om haar troost en verzachting te bieden Brengt zij naar haar aangezicht Na vijf minuten keert hij weer Het bord eten staat onaangetast op tafel Hij loopt op haar toe en volvoert zijn Vernederende en pijnlijke voornemen Vervolgens voegt hij haar toe over vijf minuten Opnieuw zijn opwachting te maken In het geval wat hij zegt niet te hopen Zij de kostelijke maaltijd blijft versmaden Zal hij opnieuw en opnieuw haar bezoeken En wanneer het noodzakelijk mocht blijken te zijn Zal hij dat de gehele middag Volhouden [pagina 35] [p. 35] Al was het maar voor even De meestergitarist van het spelen moegeraakt zet Zich neer aan de kleine ronde tafel naast de bar Het is een late avond eind augustus en de tuindeuren Van het etablissement waar hij die avond een optreden Verzorgt staan wijd open Het publiek roezemoest en loopt ruisend in en uit Glaswerk rinkelt en iemand roept met verschrikte stem Pas Op Theodoor Achter Je Brekende en vallende geluiden klinken op De meestergitarist glimlacht vermoeid en nipt van zijn Bourbon Plots duikt een jonge vrouw naast de meestergitarist op Zij vraagt hem of het haar gepermitteerd is bij hem te Komen zitten Ondanks zijn vermoeidheid stemt de meestergitarist in Onmiskenbaar betoverd beseft hij door de diepte van haar Decolleté die hem een voorbode toeschijnt van zachte rust En een langzaam dovend verlangen ver tot in de diepe slaap Ik zag uw handen zegt ze terwijl u speelde Meteen vond ik ze mooi en blank en fijn De klanken die uw handen voortbrachten Dempten onmiddellijk mijn nerveuze onrust Ik had vandaag een nare dag op kantoor moet u weten Terwijl ik luisterde wilde ik telkens opnieuw mijn ogen Sluiten Maar ik dwong mijzelf dat niet te doen Zo mooi vond ik uw handen dat ik ze steeds wilde zien Totdat het pauze was En tegelijkertijd nam ik mij voor Hoe angstig ik dat ook vond Dat ik u spreken wilde Koste wat kost Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd