zijn flat of, wanneer de zon scheen, ergens op een terrasje in de stad. Waheed hoopte ooit zover te komen dat hij ze eigenhandig in het Nederlands kon vertalen.
Ik zag buiten een bus bij de halte staan. Mensen stapten in of uit. Van ver kwam een oude vrouw aangelopen. Ze zwaaide met haar wandelstok, versnelde nog haar pas, voor zover ze dat kon, maar het mocht niet baten. De bus reed weg.
A man died while fishing on the banks of the amazon tributary Rio Negro. Having been attacked by enraged bees after accidentally hitting their hive with his rod, he had sought sanctuary in the river, where he was eaten by piranhas.
Waheed kreeg een baantje als magazijnmedewerker in een distributiebedrijf voor medicijnen. Order picken, zoals dat heet. De hele dag stond hij mandjes te vullen die hij volgestouwd op de lopende band zette.
Hij hield het er niet lang uit. Al na een week belde hij me op. Hij was radeloos. Pillen, poeders, oogzalf, vingercondooms. Van die dingen kon hij in zijn eigen land alleen maar dromen. En hier lagen ze massaal voor het oprapen. Tubes, potjes, zakjes, flacons. Letterlijk aan de lopende band. Hij durfde de spullen nauwelijks aan te raken. Het was voor hem allemaal zo onwerkelijk.
Ik zocht hem meteen op. Hij trilde over al zijn ledematen toen hij me binnen liet. Hij lachte nerveus en zei me dat ik met hem mee moest lachen.
Hij vertelde me van de martelpraktijken in zijn geboorteland. Ik wilde protesteren, bang dat hij dingen zou vertellen die hij eigenlijk niet kwijt wou, maar hij hief bezwerend zijn hand op.
‘Laat mij uitpraten,’ zei hij en verviel ogenblikkelijk in de meest onthutsende details. ‘Daar moet je bang voor zijn,’ zei hij toen. ‘Dat is je vergeven. Niet hier. Niet in dit mooie Nederland. Saai, maar mooi en veilig.’
Het distributiecentrum, zei hij, het magazijn, was als een kooi voor hem.
‘Ik ben daar gillend weggerend’, zei hij en pakte mijn hand beet. ‘Vergeef me’, zei hij toen met die prachtige Perzische ogen van hem. ‘En nu vriend, kom, neem een slok wijn. Deze fles heb ik speciaal voor je in huis gehaald. Neem er één op mijn gezondheid en lach met mij om mijn buitenlandse dwaasheid.’
Zelf hief hij een glas mineraalwater.
‘Proost, vriend.’
En ik lachte, ik kon niet anders.
The death of thousands of goldfish in the ponds of Britain in the spring of 1977 has been attributed to sex-crazed toads. That spring, male toads found themselves in a ten to one majority over female toads. The resulting dearth of breeding partners left the males mating with anything, water-lilies, sticks, and also pets. The grip of a mating male toad is easily sufficient to crush an average goldfish.
Toen ging Waheed werken bij de plaatselijke supermarkt als vakkenvuller. Het ging niet lang goed. Waheed betrapte samen met een collega een landgenoot op diefstal van een blik erwtensoep. De man huilde uit op Waheeds schouders en ze deelden hun leed. Waheed wilde dat de man losgelaten werd, met het blik erwtensoep. De manager werd erbij gehaald. Er volgde een korte woordenwisseling.
Ik wilde Waheed helpen. Hij vertelde me van een droom die hij diezelfde nacht had gehad. Hij lag vastgesnoerd op een bed met groene lakens. De muren waren groen. Het licht dat in zijn ogen scheen was groen. Rond het bed stonden doktoren in felrode jassen. Eén ervan had een boor in zijn hand.
Auteursrechtelijk beschermd
