Parmentier. Jaargang 17

[p. 81]

Barrett Watten
Volledige gedachte
Vertaald door Samuel Vriezen

I

De wereld is volledig.

Boeken eisen beperkingen.

II

Dingen komen ten val en maken zo drama.

De materialen zijn het bewijs.

III

Daglicht hoopt zich op in foto's.

Stralende handen vervangen de zon.

IV

Brokkelende fundering ondermijnt huizen.

Kenners sporen spanning op.

V

Werk splitst zich uit tot middelen.

Alle kenmerken vertegenwoordigen.

[p. 82]

 

VI

 

 

 

Noodzakelijke gemeenplaatsen vormen een woord.

 

 

 

De elementen van de kunst staan vast.

 

 

 

VII

 

 

 

Een berg kan geen afbeelding zijn.

 

 

 

Verrukking vervangt stijl.

 

 

 

VIII

 

 

 

Versleten woorden worden verzonnen.

 

 

 

We lezen daglicht in boeken.

 

 

 

IX

 

 

 

Bouw vouwt zich naar binnen.

 

 

 

Honden moeten met de zweep.

 

 

 

X

 

 

 

Ogen gaan wijd open om vlekken te zien.

 

 

 

Verklaringen krijgt men op verzoek.

 

 

 

XI

 

 

 

Gebouwen van baksteen gaan dicht in de winter.

 

 

 

Een monument bewerkstelligt een andere schaal.

 

 

[p. 83]

 

XII

 

 

 

Valse noten werken op een trap.

 

 

 

De hamer is zo groot als de zon.

 

 

 

XIII

 

 

 

Verbonden stukken barsten in naam uit.

 

 

 

Versteende bomen zijn vergelijkbaar.

 

 

 

XIV

 

 

 

Het dagelijks leven houdt potentie op.

 

 

 

Berekening beheerst spraak.

 

 

 

XV

 

 

 

Voorschriften vallen op als illustraties.

 

 

 

Mensen klimmen over stapels stenen.

 

 

 

XVI

 

 

 

Ik spreek in een verkorte vorm.

 

 

 

Gewone stemmen spreken in kamers.

 

 

 

XVII

 

 

 

Een daad is begrijpelijk.

 

 

 

Een verklaring wist woorden.

 

 

[p. 84]

 

XVIII

 

 

 

Taal houdt op de toekomst te zijn.

 

 

 

Denken wordt een religieus middel.

 

 

 

XIX

 

 

 

Niets raakt het oppervlak.

 

 

 

Het arbitraire is er om te bespeuren.

 

 

 

XX

 

Valse liederen herstellen informatie.

 

 

 

Alledaagse elementen worden vermengd.

 

 

 

XXI

 

 

 

De dood is een ongeluk.

 

 

 

Een maat komt voort uit gebruik.

 

 

 

XXII

 

 

 

De lucht neemt een ontvoering waar.

 

 

 

Beweging isoleert dit effect.

 

 

 

XXIII

 

 

 

Eén enkele stap vormt een beslissing.

 

 

 

Een heimachine is geen middel.

 

 

[p. 85]

 

XXIV

 

 

 

Denken blijft in het dier.

 

 

 

Elk eiland steelt tanden.

 

 

 

XXV

 

 

 

Een ware sensatie begraaft zijn doden.

 

 

 

Het denken is ingebed.

 

 

 

XXVI

 

 

 

De kwestie is niet verdeeld.

 

 

 

Een identieke reeks volgt direct.

 

 

 

XXVII

 

 

 

Tongen groeien uit tot koren.

 

 

 

Wensen splitsen zich uit tot feiten.

 

 

 

XXVIII

 

 

 

De voet bespeurt een verklaring.

 

 

 

Massa keert terug in de vloek.

 

 

 

XXIX

 

 

 

Een witte lijn leidt tot denken.

 

 

 

De slaaf wordt levend weggevoerd.

 

 

[p. 86]

 

XXX

 

 

 

Versiering ordent de komende opgave.

 

 

 

Samenloop wordt in vierkanten gesneden.

 

 

 

XXXI

 

 

 

Drie koningen bouwen aan een vals motief.

 

 

 

Ze komen via de langste route.

 

 

 

XXXII

 

 

 

De materialen motiveren stormen.

 

 

 

Spel wordt als geconstrueerd ervaren.

 

 

 

XXXIII

 

 

 

Een laars stapt in een voorbeeld.

 

 

 

Overtuiging wordt gekozen uit de ruimte.

 

 

 

XXXIV

 

 

 

Twee ongelijke figuren voltooien een handeling.

 

 

 

Zijn vrouw blijkt goed bij verstand te zijn.

 

 

 

XXXV

 

 

 

De nacht vangt aan met eten.

 

 

 

Later worden de woorden ingevuld.

 

 

[p. 87]

 

XXXVI

 

 

 

De gedachte stelt ontbrekende verbanden vast.

 

 

 

Fouten zijn steeds in gebruik.

 

 

 

XXXVII

 

 

 

Kunst wordt op deze grond vermaand.

 

 

 

De schrijver spreekt het bekende aan.

 

 

 

XXXVIII

 

 

 

Een rechte weg overtuigt niet.

 

 

 

De held niet te doden is een misdaad.

 

 

 

XXXIX

 

 

 

Voorschriften houden zich bij het onverwachte.

 

 

 

Geluid wordt ingesloten door een ketting.

 

 

 

XL

 

 

 

Een man martelt de zon.

 

 

 

Koeien worden door hun kalveren verstoord.

 

 

 

XLI

 

 

 

Spelers doen de geëigende zetten.

 

 

 

Men stelt afwezigheid als ingang voor.

 

 

[p. 88]

 

XLII

 

 

 

Tijd slaat toe tussen steunpunten.

 

 

 

Kunst verplaatst het denken.

 

 

 

XLIII

 

 

 

Eén afbeelding houdt op met verdwijnen.

 

 

 

Een dokter maakt woorden uit glas.

 

 

 

XLIV

 

 

 

Kaarsen trotseren iconen.

 

 

 

Wetenschap verleent de wereld kenmerken.

 

 

 

XLV

 

 

 

Men verzint nog een onverschilligheid.

 

 

 

Ze spreken het uit als nog zo'n woord.

 

 

 

XLVI

 

 

 

Gejoel past in een perspectief.

 

 

 

Foto's van relieken bedekken de aarde.

 

 

 

XLVII

 

 

 

Er zijn geen letterlijke voorbeelden.

 

 

 

Een vertelling is geen verslag.

 

 

[p. 89]

 

XLVIII

 

 

 

Sensaties doen de markt niets.

 

 

 

Een feit kan een boek doden.

 

 

 

XLIX

 

 

 

Vertrouwde processen zijn arbitrair.

 

 

 

Het arbitraire wordt afgebroken.

 

 

 

L

 

 

 

Gebruik verdwijnt.

 

 

 

De violist komt op een plek aan.

‘Complete Thought’, uit: Frame (Sun and Moon, 1997)