Parmentier. Jaargang 11

[p. 37]

Tonnus Oosterhoff
Gedichten

Als mijn moeder wist en dacht
dat mijn binnentreden van haar oudste in de slaapkamer
niet betamelijk was door haar staat van ontkleding
riep ze als de deurklink omlaag ging: ‘Blíjf daar.’ (- _ )

Dan bleef ik, niet in de geest misschien,
maar in alles wat buiten de geest is,
voor de wet, naar het vlees,
zakte op de gang door mijn knieën,
zette de schotel met wat ik haar brengen zou
op de grond, het boek waaruit ik haar
voorlezen wou, Buitelingen, legde ik ernaast.

Nu vereer ik of doe ik alsof ik schuchter
een stikverlegen prostituée vereer.
Haar vorstelijk zacht profiel waarachter
het wist en dacht. Maar zij luistert
naar vriendinnen die waarschuwen:
‘Vereerders zijn geen makkelijke klanten.’

[p. 38]

Bezoek aan een gelegenheid

In de bron wordt gelachen.
Ik ben niet aantrekkelijk.
Reik mij de kam aan Han.
Wat een vergissing. Een fiasco.
Nevel kolkt uitgangwaarts.
Niemand wil Eenoog
vierend zien knielen. Niemand gelooft
in de kat met zeven staarten.

Het probleem is: ik ontglip.
Aan jou ligt het niet, liefste.
Jij hebt niet méér moeite van me te houden
dan heel de wereld.

[p. 39]

 

Het eerste woord blijft gelden. Zeg nog iets.

 

Dat is een aanvulling. Nog iets.

 

Dat is een leugen. Nee. Het eerste woord blijft gelden.

 

 

 

Het water van de amaryllis stinkt.

 

De drie poezen, hun

 

pootjes een lustig dozijn, jaja!,

 

slapen hun voorgevoel uit.

 

 

 

‘Hallo?

 

O ben jij het!’

 

 

 

De een belt bij de ander aan,

 

die laat van vierhoog de sleutel vallen.

 

Tegen de hemel kantelt de sleutelbaard

 

schitterend tegen de hemel.

 

 

 

Ze dragen allemaal pluche, ‘ze’. Is daar iemand o ben jij het.

 

Polyester en katoen komen bij brand

 

heel makkelijk met zuurstof in aanraking.

 

Dat geeft over heel de huid smeltdruppels,

 

echt gruwelijk! En later ontsierende pitjes. Overlevenden

 

zijn precies aardbeien.

 

 

 

Het eerste woord blijft gelden. Zeg nog iets.

 

Dit is een aanvulling. Nog iets.

 

Dat is een leugen. Nee. Het eerste woord

 

 

 

De trap op. ze allemaal Volmaaktheid neemt altijd

 

weinig ruimte in, ook in onze gedachten.

 

Waarmee zullen we onze gedachten dan vullen?

 

 

 

Dit is buiten. Nee de trap op.

 

Tegen de hemel. Nee

 

 

 

Er is een binnendeur boven.