Parmentier. Jaargang 11

[p. 77]

Thomas van Aalten
Collapse

Wir wollen dass ihr uns vertraut
Wir wollen dass ihr uns alles glaubt
Wir wollen eure Hände schen
Wir wollen in Beifall untergehen
(RAMMSTEIN)

Iedereen richt zijn blik op de hemel, want wáár komt dat ongelooflijk luide gebrul vandaan? Het geluid is niet thuis te brengen, het is het donkerste gebroed wat de geschiedenis van het geluid ooit voortbracht. Alle slijptollen, alle explosies van kernbommen en kruitvaten, illegaal geïmporteerd vuurwerk, de ergste gabberbeats, de luidste rockgitaren, het schuren van metaal tegen beton, enorme drilboren, sloophamers, heipalen, fabrieksmachines, geweerschoten, gegil uit martelkamers, gekrijs van de ergste folteringen, het gekreun van instortende flats, gerinkel van glas, molotovcocktails, het geschreeuw van slachtoffers op elektrische stoelen, het gekook van bloed, het klapwieken van duivels grote insectenvleugels, het gejank van bezeten baby's, het slaan van zwaarden, het gerommel van kanonnen, de ergste klaagzangen van vrouwen wier huid mismaakt is door de pest, het sissen en kloppen van woekerende zweren als smeltende kaas op duizenden kinderlichamen, het analoge gebliep en gekraak van bellende modems, het gekras van een dot matrix printer, digitale informatie op geluidscassettes: het hardste geluid dat deze aarde ooit in haar geschiedenis heeft kunnen produceren. En dan klinkt er nog maar één piep. Voor de rest is er niets meer. Niets meer dan ijzige stilte.

[p. 78]

[p. 79]

Op de snelweg schieten brandweerwagens voorbij. Politiewagens met zwaailichten zonder de loeiende sirenes. Op grote elektronische borden boven de snelweg wordt ons via boodschappen duidelijk gemaakt waar de files staan, welke wegen afgesloten zijn, dat we langzamer moeten rijden, dat er radarcontrole is, dat de max. snelheid 80 km/u is, dat de max. snelheid 70 km/u is, dat de max. snelheid 60 km/u is. Soms zijn er letters weggevallen. Ma snel eid 20 km/u. Om de zoveel meter staat een politiewagen en een serie roodwitte paaltjes. Politiemannen in grote oranje fluorescerende bodywarmers staan te zwaaien met lichtstokjes en stopborden. Stapvoets rijdende auto's worden omgeleid. De regen blijft maar vallen. Een gekantelde Ford Escort ligt naast de weg. Een auto van de anwb staat ernaast. Kapot glas als suiker op het asfalt. Ambulances, huilende vrouwen, nog een gekantelde personenwagen, gevarendriehoeken, een vrachtwagen in lichterlaaie, een gecrashte motor die zich in de vangrail heeft gewikkeld. In de lucht zweven helikopters, militaire eenheden doorzoeken auto's van families, van zakenmannen, vrachtwagens worden opengemaakt, er wordt met lantaarns in gezichten geschenen, er wordt wild met de handen gezwaaid. Alles in een ijzige stilte.

Wat was die totale collapse van decibellen? Het hele land is in zwijgzame rep en roer, men is niet langer in staat elkaar te verstaan. De ene miscommunicatie volgt op de andere. Speciale crisisteams, uitgerust met laptops om teksten op in te tikken, zijn in diverse sporthallen en kazernes geïnstalleerd. Kranten verschijnen te laat, er is slechts sporadisch een televisie-uitzending te zien, vooral omdat men de eerste paar uren nog niet doorheeft dat het héle land aan doofheid lijdt. Per e-mail vragen familieleden aan elkaar of de collectieve doofheid in dat en dat deel van het land ook toegeslagen heeft. De oorzaak van deze collectieve doofheid weet niemand. Binnen enkele uren is duidelijk dat men in andere delen van het land ook last heeft van de Collectieve Auditieve Handicap, zoals de afwijking al spoedig wordt genoemd. Winkels en bedrijven sluiten, de schappen komen leeg te staan, ziekenhuizen raken overvol met wanhopige mensen die doktoren de kleren van het lijf scheuren, vliegtuigen crashen bijna omdat er niet meer met de verkeerstoren kan worden gecommuniceerd - op het nippertje zet een piloot na een sms-gesprek met de verkeersleiding op een mobieltje met trilfunctie een vliegtuig aan de grond, de hele economie stort in, maar de markt van de mobiele telefoons stijgt in een paar uur enorm door de vele sms-jes die worden verstuurd, maar het is dodelijk kalm op de beurzen, netwerken voor mobiele telefoons liggen plat, er wordt haast geen handel meer gedreven en de regering blijft boodschappen via e-mail verzenden. Dat het haar schuld niet is, dat niemand ooit had kunnen denken dat een dergelijk verschijnsel deel van ónze samenleving zou worden, zulke rampscenario's heeft geen enkele regering klaarliggen. Op Teletekst, waarvan tijdens de Collectieve Auditieve Handicap intensief gebruik wordt gemaakt, verzekert de minister-president dat hij alles in het werk zal stellen om dit land er spoedig weer bovenop te krijgen. Het voorstel van de Tweede Kamer om in crisiscentra spoedcursussen gebarentaal te

[p. 80]

geven blijft de komende vierentwintíg uur nog in de ijskast. Mocht er na morgen nog steeds geen verandering hebben plaatsgevonden, aldus de minister-president, dan zal er volgens een geografische strategie gebarentaal onderwezen worden, waarbij het noorden van het land als eerste op de lijst wordt geplaatst. De ‘korte berichtenservice’ van Teletekst meldt dat er naar alle waarschijnlijkheid een dorp nabij de Duitse grens vrij is gebleven van de cah. Onderzoek in de toekomst zal uitwijzen waarom dit Duitse grensdorp niet getroffen is.

De dag erna lijkt er weinig meer aan de hand. Langzaam is iedereen van zijn doofheid aan het genezen. Kinderen herstellen sneller dan ouderen. Sommige bejaarde personen hebben blijvend letsel, maar over het algemeen is er na vierentwintig uur weinig last meer van de collectieve doofheid. De bevolking van het land realiseert zich plots dat het alweer 4 januari is. Een speciaal samengestelde onderzoekscommissie gaat uitzoeken hoe deze ramp plaats heeft kunnen vinden en zij tracht een antwoord te vinden op de door de Coalitie aangedragen vraag hoe voor een volgende keer de schade bij een dergelijke ramp tot een minimum gereduceerd kan worden. De directies van vele bedrijven, scholen, universiteiten en andere instellingen besluiten massaal de (vrije) feestdagen alsnog te laten plaatsvinden. De directie van de Bijenkorf heeft als gebaar naar de Nederlandse burger een actie opgestart. Iedere inwoner van Nederland kan op vertoon van een geldig legitimatiebewijs eenmalig een coupon afhalen bij de klantenservice waarmee men vervolgens óf een gratis natuurspons met een flacon verzorgende huidmelk (15 cl, voor de dames) óf een aftershave met een ‘sportief karakter’ (eveneens 15 cl, voor de heren) óf een pluche Kabouter Plop (15 cm, voor de kleintjes) kan afhalen bij de beauty-afdeling. De coupon is niet inwisselbaar voor euro's. Het is drukker dan ooit bij de Bijenkorf. Via speciale reclamespotjes wordt benadrukt dat men niet met de auto moet komen maar bij voorkeur met de bus of trein. De winkelsteden zitten volledig verstopt. Volgens de smalende directeur van de Bijenkorf is de belangstelling vooral te danken aan het ‘familiegevoel’ dat spontaan weer opleefde na de terreur van het ‘cah-virus’. Virusdeskundigen op televisie wijzen er nogmaals op dat de cah géén virus was.

Televisie-interviewer Frits Barend: ‘Het was geen virus, het was geen ziekte, wat was het wel? Wat is ons overkomen?’

De deskundige verweert zich met een onbeduidende woordenstroom.

‘Vindt u niet dat het kabinet moet opstappen nu blijkt dat zo'n nationale ramp zich heeft voltrokken? Had de regering dit kunnen zien aankomen? Is dit land veranderd door de cah-crisis?’