Parmentier. Jaargang 11

[p. 68]

Gerrit Pleiter
Beebie Chnum
kosmogonisch refrein

De platste chaos ongegist,
al 't ongehoorde ongeziene
als kikkerdrilse ochtendmist
in bovenmaatse soepterrine,
geen broeikasgas of ijs te duchten,
geen krootjesrood of veldslagroen
van kleiigheid of kleffe luchten,
geen dolse haast om snaaise poen,
waar niemand jaarloos vegeteert
geen beursbericht de hersenschors bezeert,
maar altijd gaat er iets verkeerd

met stiltes niet om aan te horen
en al die leegstes rondom rond
onverwekt en ongeboren
zit beebie chnum de rommelkont
floepjes met zijn fluit te spelen,
geen krolse goden in de buurt,
godinnen die niet kunnen velen
dat hij zijn eigen knoers bestuurt,
geen goed bewust geen kwaad geleerd,
onwetend wat een knoers begeert,
maar altijd gaat er iets verkeerd.

Wanneer de fluit gekweld tot leven
gaswolken regenbogen spuit
waaraan de sterrenhemels kleven,
kometen als rondgillend fruit
kuddes planeten, gonzende zonnen,
dan schatert chnum om de paniek
van opkolkende lichtballonnen
uit zijn ontplofte vuurwerkfabriek,
door geen pijl of vonk bezeerd
geen dagnacht-knipperlicht hem deert,
maar altijd gaat er iets verkeerd.

[p. 69]

 

Nu hij het licht heeft aangedaan

 

wervelt langs de hemelstraten

 

wat hij spelden deed ontstaan:

 

tijden die komen om hem te verlaten,

 

tijd om te gedenken tijd om te vergeten

 

tijd om te kneuzen tijd om te helen

 

tijd voor de twijfel tijd voor het weten

 

tijd om te striemen tijd om te strelen

 

tijd die verslijt tijd die verteert

 

tijd voor rechtdoor en omgekeerd,

 

maar altijd gaat er iets verkeerd.

 

 

 

O beebie chnum, jij schepper van de tijd,

 

jij bent de oorzaak waar de mens aan lijdt,

 

stokoud gerimpeld en verweerd

 

heb jij eerst de tijdeloze les geleerd,

 

altijd gaat er iets verkeerd.