Parmentier. Jaargang 6

[p. 92]

Pierre Kemp
Gedichten
Bezorgd door Marc Beerens

Herfstreclame

Bij was moet wind zijn en die is er nu.
Maar waar is de was, die van zo'n wind kan bollen?
Het land is leeg. Een vogel zie ik schuw
kijken naar een dor blad, dat weg begint te rollen.
Daar valt het om en ligt in een der voren.
Nu laat de vogel zich ook niet meer storen.
Hij wiekt en drijft en gooit zich over de heg
om te verdwijnen in de holle weg.
Maar waar is nu de was, de wind is daar
en ook het bord. Ik mis alleen de tekenaar.
(1927)

Ik ben in mij

Ik ben in mij en kom er niet vandaan
dan door de dood.
Ik hoef niet meer te liggen of te gaan
met ogen groot.
Voelen zal ik mij er als een veer van licht
en andere veren drijven langs het gezicht.
Trillen zal ik er teer en ongedacht,
zonder de hinder van een zwak geslacht.
Ik zal daar.... zal ik daar gelukkig zijn
zonder zenuwen voor angst en pijn?
(1928)

Bestuiving

De bloem verneemt het. Of zij het bezoek verwacht?
Er komt iets en zij voelt het aan. Daar is 't.
Zij herinnert zich niet eens meer de nacht
en voelt zich alleen gevuld van een voller licht.
Wat duurt het kort? Heeft het bezoek zich dan vergist?
Daar komt het weer, nu houdt het langer aan.
Zij ademt op en is niet onvoldaan
maar weet misschien niet eens
dat al een andere bij is in- en uitgegaan.
(18-8-1937)

[p. 93]

Geen exclusiviteit

Het ruist zo overdreven over mijn hoofd.
Mij is de hemel beloofd
en nu is het wel goed.
Laat mij de aangename pijn
van de andere dingen die er zijn
toch onder mijn hoed.
Ik kan met mijn hand
nog altijd de rand
er van lichten
om alleen van de hemel te dichten.
(11-10-1929)

Wat is?

Er zijn avonden, dat je me vraagt:
wat is de wind?
Ze weten dat immers maar alleen
waar hij begint.
Al heeft de wind geen beeldenaar,
er beeft een beeld in zijn gevaar.
Vraag mij ook nog: wat is God?
God is zeer groot en wijd en stom.
God is een kolom
en zijn dichtsbije lamp is de zon.
Ik zou God nog anders willen noemen,
maar ik mis de ziel,
die de foto's nam van de middeleeuwse bloemen
hangend in de friezen van de dom.
(31-7-1931)

Grijsaard

Zij hebben hem aan de grond gegeven.
Hij kon ook niet altijd blijven leven,
hij had zoveel van de zon gezien.
Maar zag hij het loof van de bomen gelen
en de wind al met de welkende bladeren spelen,
dan speet hem de dood misschien.
(20-8-1938)