Parnassus, dat is den Blijen-bergh


Een gheestelijck Mey-liedt.
Op de wijse: Courante Piccarde. Den Mey staet in haer jeught Schept nu een nieuwe vreught Die den Heere loven meught: Ontbint u hert Van sonden smert, V siel bereydt Aenden Heer u salicheydt. In deughden altijdt groeyt In liefde jeughdigh bloeyt Want dit leven haestigh spoeyt: Dan compt de doodt Tot onser noodt, En naer den tijdt Volght een langhe eeuwicheydt. Een boom die van Godts hant Op’t aertrijck wert gheplant Maer gheen vruchten oyt en wandt, Die wert verfoeyt En uytgheroeyt Om met verwijt Eeuwigh zijn vermaledijt.
[pagina 111]
Dan naeckt van deught en goet Gerooft van’t leven soet Valt ghy in groot teghenspoet: Dan met berouw Sult ghy d’ontrouw Beclaghen seer Van ‘swereldts vermomde eer. Haer ooch-schijnlijcke pracht Dat blinckt en soet toelacht En u hert soo seer na tracht: Eyndt achter-naer In groot misbaer En haer schoon schijn Deckt een doodelijck fenijn. Gheluckigh menighfout Die nochm jonck op Godt bout En in deughden op wast ont: Want eeuwigh groen Als een plantsoen Sal bloeyen schoon By Godt inden hooghsten throon. A.I.