Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Christelijcke dancksegginghe.

Op de wijse: Ick weet een schoon casteel.

Ick wil des Heeren loff
Vyt ‘sherten gront volbringhen
Die ons schiep uyt het stoff,
En gaff ons alle dinghen.
Godt maeckte den mensche hier
Heere van landt en dier
En was met hem seer goedertier.

Als hy ghevallen was

(Och lacy!) deur de sonden
Quam Godt gheloopen ras
End’ heeft doots wond’ verbonden
Deur Christi dierbaer bloet
Dat uyt sijn wonden vloet
Wort doodts wond’ ghenesen soet.

Hy liet aen ’t Cruys met pijn

Sijn reyne handen speten,
Sijn doot is medicijn
O doodt veur uwe beten
Noch sathan, doot noch hel,
Noch geen tyran soo fel
Kan staen teghen Emanuel

Met uwen heylighen Gheest

Vertroost ghy’t hert berouwet
Dat u vrucht, ende vreest
En vast op u betrouwet,
O gheenen troost soo soet

[p. 110]

 

Als Godt vertroostingh’goet,

 

Die vanden Vader en Soon bloet.

 

Gheen tongh’ nu spreken kan

 

O Heer al uwe daeden,

 

Maer als wy gaen hier van

 

Naer u rijck onbelaeden,

 

O dan, dan sullen wy

 

Vytroepen eeuwigh bly,

 

Loff Gode alder goden zy.

A.I.