Parnassus, dat is den Blijen-bergh
(1623)–Anoniem Parnassus, dat is den Blijen-bergh–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Si c’est pour mon pucellaged.Waer u liefde alsoo pure
Valsche weirelt als ghy thoont,
Soo waer ick seer wel gheloont
Van alle mijnen arbeydt sure:
Maer ick vinde metter daet,
Dat u liefde haest vergaet.
Ghy bemint maer naer den schijne
All’ u dienaers sot en dwaes,
Hen dunckt sy voelen groot solaes:
Maer eylaes in cort termijne
Laet ghy hen seer desolaet,
Want u liefde haest vergaet.
V liefde word’ seer wel gheleken
By den beker schoon van gout,
Die ghy schenckt met boosheyt stout:
Schriftuere weet daer van te spreken,
Dat hy den dorst niet en verslaet,
Want u liefde haest vergaet.
| |
[pagina 95]
| |
Die daer van heeft derren drincken,
Meynt het zal hem helpen fijn,
Maer ten is niet dan venijn
Al schijnt hy schoon te blincken,
Salich is hy die’t verstaet,
Dat u liefde haest vergaet.
Ghy en zijt oock nietr zoo rijcke
Als ghy veur u minnaers schrijnt,
Vwen rijckdom die verdwijnt,
En verandert al in slijcke,
Dan soo volght den armen staet,
Want u liefde haest vergaet.
V wellust, ‘tis goet te mercken,
Die en is oock niet zoo soet,
Maer ghemenght met bitter roet:
En als comt den loon nae wercken
Dan maeckt sy ons desperaet,
Want u liefde haest vergaet.
Ghy verheft tot grooter eeren,
Die u willen volghen naer,
Maer ‘tis cond en openbaer,
Dat de cans met hen sal keeren,
En sy vallen vanden graet,
Want u liefde haest vergaet.
Ghy loeght my soo lustigh aene,
Doen ick u te dienen plach,
Ick en hadde gheen verdrach,
Ick moest doen naer u vermaene,
Nu merck ick aen u ghelaet,
Dat u liefde haest vergaet.
Waer zijn u beloften schoone,
Die ghy deedt met woorden jent.
Och had ick u noyt gekent
Noch gehoort naer uwen thoone
‘Twaer tot mijn der sielen baet,
Want u liefde haest vergaet.
| |
[pagina 96]
| |
Wie beminnen wil den Heer,
‘Sweirelts liefde moet afgaen,
Oft Godts vyant wort hy saen
En bedroghen alzoo seere:
Dus ontfanckt nu mijnen raet,
‘Sweirelts liefde haet vergaet.
F.G.S.B. |
|