Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een nieuw Liedeken, van een siel snackende na haren beminden.

Op de wijse: Van’t Hollantsch Boerinneken.

O liefde crachtigh // u vlammen machtigh,
Hebben mijn hert gantschelijck bevangen.
V aen cleven, Heere, wil ick waerachtigh,
Die mijn siele doet alleen,
Die mijn siele doet alleen,
Die mijn siele doet alleen naer u verlangen.

[p. 82]

 

Wat ick wil soecken // in ’s werelts hoecken,

 

Dat ick in u liefde niet en vinde?

 

Och oft ghy wilden, Heer mijn siel vercloecken,

 

Dat ick u naer mijnen lust,

 

Dat ick u naer mijnen lust,

 

Dat ick u naer mijnen lust doch eens beminde.

 

O lief ghepresen // schoon uytghelesen

 

Waer heeftmen oyt ghevonden ws ghelijcken;

 

Ghy gaetse te boven al, met u lieflijck wesen

 

Daer me dat ghy my doet

 

Daer me dat ghy my doet,

 

Daer me dat ghy my doet mijnen gheest beswijcken.

 

O droevich beyden // soo langh ghescheyden

 

Van u te wesen Heer sonder wellusten,

 

Ons beddeken sal ick met bloemkens bereyden

 

Op dat ghy comen soudt,

 

Op dat ghy comen soudt,

 

Op dat ghy comen soudt in mijn herte rusten.

 

Och comt afdrooghen // van mijnen ooghen

 

Mijn traenen loopende als een fonteyne,

 

V alleen te minnen sal ick my pooghen,

 

Mijn hert is u bekent,

 

Mijn hert is u bekent,

 

Mijn hert is u bekent, ghy weet wat ick meyne.

 

 

 

Prince.

 

O Prins verheven // wilt my doch gheven,

 

In u te minnen Heer mijnen lust versaden:

 

‘Tis my een sterven, sonder u tge leven,

 

Compt my vertroosten lief,

 

Compt my vertroosten lief,

 

Compt my vertroosten lief soet boven sucaden.

Ecclesiastici 43.

’s Hemels cieraet is de claerheydt Vander Sterren.