Parnassus, dat is den Blijen-bergh

[p. 60]

Een liedeken ter eeren van den saligen Iacobus Nouitius der Orden van Premonstreyt, veur de Maeghden.

Op de wijse: O salich heylich Betlehem.

Hoe salich zijn Godts vrienden claer
De Borghers van Sion hier boven,
Die ’t Lammeken Godts volghen naer
En met seer soete sanghen loven.

Maer boven al gheluckich zijn

De maeghdekens verciert met croonen,
Om dat sy naer-der moghen sijn
Volghen het lam tot haer verschoonen.

Onder der maeghden witte schaer

Heeft oock Iacobus plaets ghecreghen,
Soo hy nu hadde noch gheen jaer
Der witter ordre habijt ghedreghen.

Den hemel was zeer amoureus

Van dese suyver siel bequaeme,
Die met haer deughden gracieus
Aen Godt behaeghde sonder blame.

Dies hy hem sondt den minnen brief

Van een swaer sieckte, wilt dit baten,
Om haest te comen by sijn lief,
En dit traen-bloedich dal te laten .

Iacobus die wierdt naer den gheest

Tot ‘shemels vreughden opghenomen,
En siet onder der maeghden feest
Sijn plaets die hem toe soude comen.

Sijn hert springht op van blijschap groot

Sijn siele overvloeyt van vreughde,
Hy snackt na d’ure van sijn doodt,
Te sterven hy hem gantsch verheughde.

[p. 61]

 

Een vrolijck kuedt met blijden toon

 

Singht hy de moeder Godts ter eeren,

 

Hier mede scheydt sijn siele schoon,

 

En gaet inde blijschap des Heeren.

 

Wel aen Iacobe suyver maeght

 

Mignon van ’t Lammeken ghepresen,

 

V siel heeft Godt den Heer behaeght

 

Wilt ons een goede veurspraecker wesen.

 

Sijn heylich lichaem ombesmet

 

Is naer dry jaren gansch bevonden,

 

Om ons te toonen, hier op let,

 

Sijn suyverheydt weert te vermonden.

 

Lof zy u Christe Prince groot

 

Die onder lelien wilt rusten,

 

Verleent ons naer een goede doot

 

In ‘shemels Sion te verlusten.

Ecclesiastici 43.

’s Hemels cieraet is de claerheydt Vander Sterren.