Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een liedeken ter eeren van S. Franciscus.

Op de wijse: Onlancx ghingh ick braggheren.

Ik wil mijnen gheest gaen spijsen
Met Sint Franchoys te prijsen
Die ons den wech sal wijsen
Om te beteren ons leven.
Uyt Egypten lant te rijsen
En uyt haer valsch advijsen
Al naer des schrifts bewijsen,
Eenen Moyses ons ghegheven:
Hy heeft in elck quartier
Soo menigh deughden fier
Stil en sonder ghetier
Deur ‘sHeylighen Gheests bestier,
Als stralen laten schijnen:
Sy en sullen niet verdwijnen,
Wat oock de nijders pijnen:
Sijnen lof tot alder tijt
Blijft dueren breedt en wijt.

Als hy sou gaen beghinnen,

Godt dienen en beminnen,
Was seer vierich van binnen
Ghelijckmen vint beschreven.
Om den Hemel te winnen,
Heeft hy met vaste sinnen,
De wereldt met haer ghewinnen,
Verlaten en begheven.
Sijn Vader wreedt en quaet,

[p. 56]

 

In boosheydt obstinaet,

 

Namp teghen hem den haet

 

Om sijnen goeden raet

 

Te moghen diverteren,

 

Hy ghinck hem persequeren,

 

En deed’ renuncieren

 

Sijn recht met alder spoet

 

Tot alle sijns vaders goet.

 

Franciscus saen beraden

 

Heeft dit all’ gaen versmaden

 

Met woorden en met daden

 

Wat hem stont te verwachten,

 

Hy dacht ’t zou hem verladen

 

In Christus nauwe paden

 

Die hy op Godts ghenaden

 

Veurnamp in sijn ghedachten.

 

Hy sprack vrij onvermijdt:

 

Mon pere ick schel u quijt

 

Weet dat ghy nu ter tijt

 

Mijn vader niet meer en zijt.

 

Maer nu sal mijnen vader

 

Zijn Godt de soete ader,

 

Mijn herder en bewaerder,

 

Die my veel goedtheyt thoont,

 

Die inden hemel woont.

 

Van desen last ontslaghen

 

Ghinck hy naer Godts behaghen

 

Het cruys ghewilligh draghen

 

In strenghe penitency:

 

Men hoorden hem noyt claghen

 

Wat hy oock moeste waghen

 

Verduldich all’ sijn daghen

 

Naer Godts wil en sentency

 

Vyt Godts liefde minoot

 

Leefden in ‘swerels schoot

 

In armoe swaer en groot

[p. 57]

 

Stantastigh totter doot,

 

Oock het mortificeren

 

Sijns selfs wel alsoo gheren

 

Heeftmen hem sien gheneren.

 

Ootmoedigh sonder gal

 

Bleef hy in ‘swerelts dal.

 

Desen Prince uytghelesen

 

Moet van ons zijn ghepresen,

 

Want Godt heeft hem bewesen

 

Veel gratie boven maten,

 

Hy heeft hem hier beneden

 

Vrymoedich doen betreden

 

Des weirelts quade zeden,

 

En sijnen raet doen vaten.

 

Hy was Godt aenghenaem

 

En droegh in sijn lichaem

 

De vijf wonden bequaem

 

Ter eeren van Godts naem,

 

Als een vroom wapen-dragher,

 

Soldaet en trommel-slagher

 

En eenen stouten wagher,

 

Die nu veur sijnen loon

 

Gheniet des Hemels croon.

F.G.S.B.