Parnassus, dat is den Blijen-bergh
(1623)–Anoniem Parnassus, dat is den Blijen-bergh–
Auteursrechtvrij
[pagina 52]
| |
Op de wijse: Fortuyn ghy draeyt my teghen.Dominicus verheven
Staet ons ten toon,
Die deur sijn heylich leven
En deughden schoon,
Dus dient tot een patroon
En als een exemplaer
Diemen behoort te volghen naer.
Als sijn deughtsaeme moeder
Van hem ginck groot,
Den Heer was haeren behoeder
In alle noot.
Sy veursach wonder bloot
Van haer heylighe vrucht
In haeren slaep deur ’s gheest ghenucht.
Eenen hondt sach sy waken
Deur haer ghesicht
Met een tortse in sijn kaken
Brandende licht,
Hier deur werdt sy ghesticht
Dat heur vricht over al
Soude verlichten d’aertsche dal.
Als dit kint met verlanghen
Gheboren was,
‘Theeft sijn Doopsel ontfanghen
Neerstich en ras,
Men sagh op’t selve pas
Een sterre dit vast ghelooft
Blinckende claer boven sijn hooft.
Als hy nu was ghecomen
Tot sijn verstandt,
En in sijn cracht ginck vromen
| |
[pagina 53]
| |
Seer goederhandt,
Godts liefde bleef gheplant
In sijn hert bequaem
Waer deur hy Godt was aenghenaem
Wie soud’ den lof verclaren
Van desen man,
Die van sijn jonghe jaren
Sijn vleesch verwan,
De wereldt ons tyran
Met den duyvel vol nijdt: Salich is hy die wettich strijdt.
Hy was seer egoet van gronde
Sijn leven lanck,
Wachtende hem van sonde
Door’s vleesch bedwanck,
Godt gaf hy lof en danck
In alle teghenspoet
Wel moet hy varen die wel doet.
Den armen met vercloecken
Heeft hy besocht,
Sijn cleeren en sijn boecken
Daerom verkocht,
Hier me soo hy best mocht
Heeft hen in noodt versien.
Liefde doet veel deughden geschien
Hy ginck stichten en leeren
De ketters quaedt,
En tot ‘tgheloof bekeeren
Deur wijsen raedt,
Hy badt oock metter daed
Deur de verdoolde meest,
Al deur de cracht des H. Gheest
Desen heylighen stichter
Deur sijn vermaen,
Was der sielen verlichter
Sonder belaen,
| |
[pagina 54]
| |
Daer by heeft hy ghedaen
Waer dat hy heeft gheweest,
Veel mirakulen soomen leest.
’T roosecransken lof-weerdich
Om te bidden net,
Heeft desen man rechtveerdich
Eerst ingheset,
Daermen den Heere met
Sijn moeder me vereert,
Liefde tot Godt hier deur vermeert.
Als hy veel goede daden
Hadde volbracht,
Deurgaende ‘swerelts paden
Wijs en bedacht
Hy heeft in’t lest betracht,
Met sijn lampen bereydt
D’eeuwighe vreucht en salicheydt.
Laet ons ootmoedich wesen
In onsen staet,
En roose-hoykens lesen
Met devoot ghelaet;
Sy comen ons te baet
Om winnen het eeuwich goet,
Daer alle mensch na trachten moet.
Om dit goet te besporen
By Godt den Heer,
Moeten sijn uytvercoren
Met lof en eer
Aenroepen ‘telcken keer
Om hulp en bystant fijn,
Want sy ons advocaten zijn.
O glorieuse Vader
Dominee,
Bidt Veur ons allegader
Om rust en vre,
En dat wy sondaers me
| |
[pagina 55]
| |
Van Godt ghenade ontfaen,
Heylighen vrient wilt ons bystaen.
A.I. |
|