Parnassus, dat is den Blijen-bergh
(1623)–Anoniem Parnassus, dat is den Blijen-bergh–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Margoton mon petit coeur .Gheluckigh zeer mijn zijn-sy, o Heer,
Die in u huys nu woonen;
V soeticheyt verheught hen seer,
Reyn liefde sy u thoonen
Sy loven u in een eeuwichetdt,
En singhen schoon Lof-sanghen,
Dat ghy sulcken stadt heur bereydt
Daer ghy u trouwe dienaers in leydt.
De stadt is uyter maten schoon,
Sy sal oock niet verwusten;
Want ‘tis uwen heylighen throon:
Wy soud’ daer naer niet lusten?
Daer de vreught is sonder gheclach,
Daer ghegundt wordt soet te rusten,
Daer duysent jaer zijn eenen dach,
Daer men Godt looft sonder verdrach.
Soeckt dese stadt doch allegaer,
En wilt de werelt laeten:
Haer mueren zijn van Iaspis claer,
Van sijn gout zijn haer straeten.
Van ghesteent’ en peerlen net
Is verciert schoon boven maeten
De poorten zijn soo fray beset
| |
[pagina 19]
| |
Gheen vyandts aenslach haer en let.
De Borgers van de stadt Godts reyn
Verciert met rijcke cleeren,
Hebben hier in d’aertsche pleyn
Ghedient den Heer der Heeren.
Met den bruydegom zijn ghegaen
Inde feest die niet en sal keeren
Want haer lampen, naer sijn vermaen,
Versien van olie branden voortaen.
Daer is haer meeste vreughde gewis,
Die sy hebben waerachtigh
Godt claer t’aenschouwen soo hy is
In sijn schoon wesen crachtigh.
Van sijn claerblinckende aenschijn goet
Worden sy versayt eendrachtigh
Van all’ ghenucht’ en vreughden soet
Die hen altijt doet scheppen moet.
Oock hebben sy vreught en melodij
t’Aenschouwen de schoon vriendinne
Mariam Godts moeder maghet blij
Die hemelsche Coninghinne.
‘Tgheselschap der Enghelen excellent
Verheught med’ zeer haer hert en sinne
Oock de schoonheyt der hemelen jent;
Behalven ‘tgheen ons is onbekent.
De vreught is onuytsprekelijck
Die haer nu is ghegheven,
Om dat sy weten sekerlijck,
Dat haer naemen zijn gheschreven
In ’t boeck des levens omgedeckt,
Dat sy daer eeuwigh sullen leven
Van alle wee vry onbevleckt:
Dit maeckt haer vreught geheel perfekt.
Daer en is droefheydt, noch verdriet,
Gheen lijden mach haer crencken;
Maer watter is, en weetmen niet
| |
[pagina 20]
| |
Gheen hert en can bedencken
De schoonheydt van dees nieuwe stadt
Die men ons zal schencken,
Met all’ haer glorij, vreught en schat,
Saligh is hy die dit wel vat.
Vrome Catholijcken fier,
Wilt dit wel versinnen,
En versmayde de werelt hier
Om dees stadt te winnen.
Denckt wat Godt daer heeft bereyt
Veur die hem te recht beminnen,
En draghen met verduldicheyt.
‘tCruysken dat hen is opgheleyt.
A.I. |
|