Parnassus, dat is den Blijen-bergh

[p. 17]

Een nieuw Geestelijck liedeken, vande glorie des hemels veur den Donderdagh.

Op de wijse: Den Corenbijter vlieght in’t velt.

Ick wou dat ick uyt die lijden waer
Daer ick soo dickwils suchte,
En dat ick leefde sonder vaer
Daer boven in ghenuchte.

Alsmen al te recht besiet,

Dat hier is opden eerden:
Wat vindtmen anders als verdriet
En vreucht van gheender weerden?

Daer boven is’t soo lieffelijck zijn

Al in des Hemels ruste,
Daermen gheniet tot alle termijn
Godts glorie met welluste.

De feeste duert tot allen tijt

Al veur des Heeren troone,
Dat gheclanck en dat jolijt
Is boven maten schoone.

De Moeder Godts is daer present

Verciert met allen deughden,
En allen de Heylighen excellent
Die doet sy daer verjeughden.

De Engelkens rusten nemmer meer

Van singhen met herten reyne:
Heylich heylich Godt den Heer,
Heylich zijt ghy alleyne.

De Maegdekens singhen soo schoon discant,

Naer des schrifts verclaren,
De Coninck Favid wel bekant
Die speelt op sijne snaren.

[p. 18]

 

Ick roep tot u, mijn Heer mijn Godt,

 

Hoe langh moet ick noch woonen

 

Al in des werels droevich kot,

 

Daer ick niet en can verschoonen,

F.G.S.B.