Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens
(1680)–Anoniem Oudt Haerlems liede-boek, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Stemme: Nova.
ICk ginck langhs een Revier,
En daer vant ick een Venus-dier,
En ick ginck leggen in dat Riet,
Sy sagh mijn wel aen, ick haer niet,
Soo waren wy beyde verspiet.
Ick ginck langhs eenen Bergh,
Daer scheender de Son soo werm,
Op 't loncken van hare bruyn-ooghjes klaer,
Soo dra als ick het worde gewaer,
Soo quam ick strack by haer.
En dat gaffer de Maget soo vry,
En dat icker soo stout quam by,
Sy toonden mijn daer twee Borsjes bloot,
En een kusje al voor mijn mondeken root,
En dat was mijn eerste aenstoot.
Ionck-man durf jy dat bestaen,
Vrouw Venus werck t'aenvaen,
Mijn dunckt ghy zijter soo jonck gejaert,
Het stof is niet aen u gespaert,
Ghy en hebt noch geenen Baert.
Al en heb ick noch geenen Baert,
En weest daerom niet vervaert,
Mocht ick u gebruycken tot mijn confoort,
Ick ginck al met mijn saken voort,
Als een Ionckman toebehoort.
Ionckman zwijght daer van stil
En kom doeter dats beyde ons wil,
Kom sluyter ons op een Kamertje dicht,
En ick sal seggen ghy zijter mijn nicht,
Wy twee en hoeven geen licht.
En daer lagen sy beyde soo sterck,
Lustigh in Vrouw Venus werck,
Op een Kamertjen alsoo kleyn,
En op een beddetje alsoo reyn,
En daer lagen sy twee alleyn.
En wat schonck sy den Ruyter tot loon,
En van Gouden drie Kroonen schoon,
Hou daer den alderliefste van mijn,
Ghy hebter verdreven dats beyde ons pijn,
Gaet drinckter de koele wijn.
| |
[pagina 38]
| |
Den Ruyter sat in de wijn,
En hy sancker een Liedeken fijn,
Hy heeft het van sijn Nichje gedicht,
En sijn Ionck hartje dat was soo licht,
En daer mee soo nam hy de vlucht.
|
|