Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens

Van het Uyltjen.

HEt eerste daghjen in't Nieuwe-Iaer
Doen was het op een ander tijde:
Dat daer een Uyltje op een grauwe steyne sat
Het spreyde sijn Veederen alsoo wijde.

Den Uyl heft op sijn Vleugels al,

En vloogh soo veer in 't wilde Woude,
Dat heeft de Arent soo haestigh vernomen,
Hy volghde dat Uyltje alsoo boude.

Doen hy al in dat wilde Wout quam,

[p. 36]

Daer sat den Uyl en pronckte,
O Uyle, zeyde hy Uyle, ghy leelijcke Vogel,
Wat laet ghy u selver duncken.

Dat ick mijn selver duncken laet,

Dat dunckt mijn te wesen groote eere,
Eens Iaers was ick een verschoven Vogel,
Nu vrijdt mijn een Lants-Heere.

Hy greep dat Uyltjen al by sijn becke,

Ende hy schudde hem al sijn Pluymen,
Och Uyle, zeyde hy Uyle, ghy leelicke Vogel,
Dat wilde Wout dat sult ghy ruymen.

Hadt ick dat van te vooren geweten,

Doen ick sat op eenen grauwe Steenen,
Ick hadt mijn Dochter geen Uyl gegeven,
Al hadde vergult geweest sijn Beenen.

Nu raed ick alle Meysjens jonck,

Dat sy haer eertjen wel betrachten,
En datse niet vryen haer waerste Lief,
Op datse den Uyl oock niet en slachten.

Ick heb gevrijt dat mijn niet toe behoort,

Daerom soo moet ick sterven:
Als den eenen Uyl den ander bevrijdt,
Dat geef ick u al tot een erve.