Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens
(1680)–Anoniem Oudt Haerlems liede-boek, Het–
Auteursrechtvrij | |
Stem: Ick gingh noch huyden morgen.
ICk gingh op eenen morgen
Al door den Aerden-hout,
Daer sagh ick onverborgen
Godts wercken meenighfout:
| |
[pagina 7]
| |
De Vogeltjens songen en maeckten vreugt,
De Konijntjes liepen in 't wilde,
Mijn hert was seer verheught.
Ick sagh de Bloempjes spruyten
Van veelderley coleur:
Kruyden goedt van virtuyten,
En daer toe soet van geur;
Ick ginck hem loven alleen waer deur,
Zy uyt der Aerden spruyten,
En staen in haren fleur.
Ick sagh de Duynen hooge,
Daer voor de Zee gestelt,
O Godt! door u vermoge,
Beletten zy 't gewelt
Al van de Baren woestigh verstoort,
Ghy hebt gestelt hare palen
Dat zy niet komen voort.
De Duynen waren hooge,
Daer by de vruchten groen;
Dit siende voor mijn oogen,
Dacht ick op dat saysoen:
't Is immer waer dat den huysman zaeyt,
Maer Godt moet wasdom geven
Of daer wort niet gemaeyt.
Langhs Duyn gingh ick spanceeren,
Zoo voort nae Overveen,
En sagh na mijn begeeren
Godts wercken groot en kleen:
Erten, Boonen, stonden daer groen,
Oock Tarruw en Rogh by desen,
Om ons daer mee te voen.
Ick sagh daer Vlas met Blommen,
Dat stont seer fraey en net,
Daer 't Lijnwaet af moet kommen,
Langhs Duyn soo maeckt men 't wit,
Daer uyt loopt water als een Fonteyn,
Zoo dat men Garen en Laecken,
Daer maeckt schoon wit en reyn.
Ick quam aan de Riviere
Daer men dat Water haelt,
Daer men van brouwt het Biere,
Zoo datter niet en faelt
| |
[pagina 8]
| |
Van dat ons dient tot onderhoudt;
Ick sagh de Garst daer groeyen
Daer men van maeckt dat Mout.
Ick sagh oock met verblijden
Vroutjes, dat is gewis,
Van Santvoort komen rijden,
Naer Haerlem met de Vis:
Al uyt de Zee seer vers en goet;
Doen loofd' ick Godt den Heere,
Daer 't al af komen moet.
Uyt Duyn ben ick gescheyden,
Doen sagh ick seer pleysant
Veel beesten in de Weyden:
Godt geeft ons abondant,
Boter en Melck, seer vars en goedt,
Oock veelderleye Kasen
't Komt ons in overvloet.
't Is u al onderdanigh
O Heer! wat men hier siet:
Maer den Mensch wederspannigh,
En acht u gaven niet,
Noch oock u Woort tot ons gebrocht,
Door Christum onsen Heere,
Die ons soo diere kocht.
Met sijn dierbaren Bloede,
Zou Petrus dat beschrijft,
Yder zy op sijn hoede;
Wie ongehoorsaem blijft,
Met Tovenaers sal hy loon ontfaen,
Godts Rijck moeten sy derven,
Vindt men geschreven staen.
Mijn tijdt ick overleyde
Van mijnder Ieuget aen,
Mijn Hert inwendigh schreyde,
Dacht op Christi vermaen:
Wy souden wesen een vruchtbaer ranck,
Hy is den Wijnstock reyne,
Voor hem geven wy stanck.
Wilde Druyven wy dragen,
Voor Godt seer onbequaem,
Verslijten onse dagen,
Blameren 's Heeren Naem;
| |
[pagina 9]
| |
Wat sal dan baten al onsen roem?
Die sal voor Godt verstuyven
Gelijck een Distel-bloem.
Doen loofd' ick Godt almachtigh
Van herten seer verneert:
Want door sijn wercken krachtigh
Zoo heeft hy ons geleert,
Dat men alleen moet gehoorsaem zijn
Den gever aller goeden, der zielen medicijn.
Oud vijf-en-tsestigh Iaren,
Is dit van mijn gedaen:
Wat zijnder al Zee-baren
My over 't Hooft gegaen;
Somtijts wat weelden, maer veel verdriet;
Mach ick u Heer behouwen,
Zoo acht ick 't min als niet.
Men moet doch alhier laten,
Wat baet ons Geldt of Goedt?
Ofte zijn hoogh van Staten?
Daer deur komt hooge moedt;
Dat 't Herte van den Heere leydt,
En als men dan moet sterven,
Zoo is't te laet beschreydt.
Met gedult wil ick verbeyden
Heer mijnen lesten dagh,
Ick hoop ghy sult my leyden
Daer den Rijcken Lazarus sagh:
Dat's een exempel ons voortestelt,
Dan waer mijn Ziel genesen,
't Staet al in u gewelt.
Oorlof Prince, Godt, Heeren,
Die 't al door goetheyt geeft,
Oock Mannen die Regeeren
Met wijsheyt seer beleeft:
Zoo dat men in Steden en Dorpen fijn,
Nu magh met vreden woonen,
En Godt gehoorsaem zijn.
| |
[pagina 10]
| |
|
|