Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens
(1680)–Anoniem Oudt Haerlems liede-boek, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
Stemme: Van den slagh van Duyren.
O Godt van Hemelrijcke,
Siet doch neder in't Aertsche dal,
Op u Kinderen algelijcke,
Die bedruckt zijn over al,
Al van Duc d'Alba met wreeden geschal,
Hy vervolght de Christenen groot en smal,
Voor Haerlem de Stede,
Daer leyt hy met groot onvrede.
Duc d'Alba sant drie posten getrouwe
Voor Haerlem de Stede valjant,
Of sy die Stadt op-geven wouwen,
Van 's Koninghs wegen, in zijnder hant,
Of wy eysschen de stadt te swaert en te brant
Soo wy die winnen met stormenderhant,
En salder niemant houden het Leven;
Wilt u in onser genaden geven.
Doe sprack een Borger van Waerden,
Wy hebben wel van sijn genade gehoort,
Al van die schamel borgers van Naerden,
Die zijn soo deerlijck vermoort:
Mans, vrouwen, kinders, men sloegse al doot
De borgers van zutphen dede open de poort,
Men woudese in genade ontfangen:
Maer zijn geslagen ende gehangen.
De Stadt wy niet op-geven,
| |
[pagina 4]
| |
Sprack de overste Luytenant,
Wy willense bewaren van 's Koninghs wegen,
En geven ons in Godes handt:
Ghy wilt den Koningh verderven sijn landt,
Vermoort de Luyden aen elcken kant;
Met Kruyt en Loot wy u verwachten,
Van honger sult ghy ons niet versmachten.
Doe schooten sy wel seven dagen
Op Haerlem met groot gewelt,
Kartouwen en dobbele slangen
Hebben sy op de Mueren gestelt:
Maer die van Haerlem schoten lustig int velt
Sy hebben soo menigen Ruyter gevelt,
En soo menigen Spanjaert geschooten,
't Welck heeft den Colonel verdrooten.
Men sagh Haerlem bestormen,
De Spanjaerts viele met macht daer an,
Daer lagen soo veel in't Velt gestorven,
Viermael zijnse geslagen daer van:
Want de vrouwen quamen soo stoutelick an,
Met steenen, peckrepen, vyer ende vlam,
Wierpense de Spanjaerts vande mueren
Datse kreeten als leelijcke Dieren.
Doen sy den lesten storm verlooren,
Bleeffer we acht hondert doodt en gewont,
De Spanjaerts schudden haer Ooren
Gelijck als eenen Water-hondt:
Sy traden haer geweer met voeten terstont
En riepen met tyrannigen grondt,
Dat Godt een Lutriaen was geworden,
Dat sy d'onnosel niet konden vermoorden.
Sestien Vaendels knechten getrouwe
Zijn te Haerlem binnen gewent,
Noch twe Vaendels gemonsterste Vrouwen
Mebben soo meenigen Spanjaert geschent:
In 't stormen deden sy groot gewelt,
Sy droegen dat Vaendelijn als een Helt,
Soo lustelijck in haer Handen,
Den Duc d'Alba tot sijner schanden.
Die van Haerlem wilt hooren,
Hebben twee poorten wijt open gedaen,
Als of sy 't gaven verlooren:
| |
[pagina 5]
| |
Dat hebben die Spanjaerts verstaen,
Den Colonel riep: Loop an, loop an,
Nu slaet al doodt, spaert vrouw noch man,
Want sy hebben 't al verloren gegeven,
En laet de Kinders in de wiege niet leven.
De Spaenjaerts zijn voort geloopen
Om te vermoorden dat Christen bloet,
Een loose brugge was binnen te poorte,
Die brack in met al dat Spaens gebroet;
Daer bleef'er wel ses hondert doodt,
Misericordia riepen sy kleyn en groot:
Doe de achterste dat verstonden,
Daer was geen kar aen haer aers gebonden.
Doe zijn die van Haerlem uyt-getogen,
Met een soo euvelen moet:
Sy hebben soo fellijck geslagen,
Dat sy gingen door dat Bloet;
De Spaense Cornel die bleef daer doodt,
Met veel Soldaten en Kapiteynen groot:
Godt heeft haer victory gegeven,
Noch hebben sy't geschut na Haerlem gedreven,
Och wy arme Duc d'Alfs Knechten,
Sterven hier van armoede groot!
Hoe souden wy konnen gevechten?
Hier leghter alsoo veele doodt:
't Is al pots martel, pots lijden aen elcken oort:
Heeft ons de duyvel in Hollandt gevoert,
O! ten helpt pijnen noch trommen,
Als de Hollanders beginnen te kommen.
Een Borger van Haerlem gepresen,
Heeft in Duc d'Alvaes leger gevoert,
Vijthien Hollandtsche gevalschte Kesen,
Die daer af aten die bleven doodt:
Een Spanjaert vraeghde hem metter spoet,
Van waer brenghdy dese Kesen goedt?
Van Amsterdam mijn goede Sinjoren;
De Spanjaert sprack, wilt ons t'Amsterdam voeren.
't Gebeurde des avonts laten,
Wilden de Spanjaerts schampen daer van,
Daer quamen seven Spaensche soldaten,
Die dwongen den goeden Man,
| |
[pagina 6]
| |
Dat hyse moest voeren na Amsterdam,
De twee hadden gouden keten an;
De voerman heeft een mijl of twe omgerede,
Hy brochtse te Haerlem binnen de Stede.
Doen sy te Haerlem quamen,
De Vrouwen riepen al even dol,
Hier komen seven Heylige Mannen,
't Isser effen een Galge vol;
Die Spanjaerts kregen soo menigen sol,
Sy schudde haer aers, sy krauden haer bol:
Des morgens sachmense hooge proncken,
De Borgers den Voerman een Gouden Keten schoncken.
Oorlof ghy Christenen verheven,
Bidt voor ons Hollanders kleyn en groot,
Dat ons Godt Victory wil geven,
Tegen onse Vyanden verwoet:
Wy willen nu strijden tot inde doodt,
Al sterven wy dan al om Godts woort,
Zoo bidden wy Christum gepresen,
Dat hy ons genadigh wil wesen.
|
|