OSO. Tijdschrift voor Surinaamse Taalkunde, Letterkunde en Geschiedenis. Jaargang 1

[p. 99]

Gedichten
Rabin Gangadin

Een prachtig kasteel, een soort aaneenschakeling
indrukwekkende monumenten, fameuze binnenplaatsen
koninklijke terrassen, fabuleuze tuinen.

Het bruist er van leven, het schittert
alles gaat te keer als in een grote stad.
De keuken is exquis, de wijn uniek.

De charmante vrouwen denken alleen aan liefde.
Buiten het kasteel woedt er een ware slachting
zonder tederheid, genegenheid en respijt.

***

Haar tronie glanst mij toe
in deze shakespeareaanse nacht.
Zij heeft een fijne blanke huid,
grote zachte veroverende ogen.

Haar ogen bekaken mij
door een waas van tranen.
Zij is sentimenteel, door mij
en door haar eigen andere.

Een mistroostige, bekommerde schaduw
waart tussen ons rond.
Ik krijg een volslagen onwezenlijk gevoel
in de serene stilte van deze late nacht.

***

Mijn leven is een droom, een eindeloze omarming.
Toch is er iets dat mij bezwaart
als het voorgevoel van een langdurige verveling.
Mijn hart is vol van een kwijnend verlangen.

Ik ben aan de melancholie van de dagen gewend.
Langzamerhand vermindert mijn heimwee naar verre landen.
De gewoonte legt op mij een laag van berusting.
In mij ontwaakt iets van eenvoudige avonturen.