De van den hemel afgebeeden, in alle verdrukking, nog bloeiënden Oranjeboom

No. 9.
Op de Dood van Prins Willem de I., Glor. Gedachtenis.

1.

Juich! Juich! O Braave Rey!

De wreede Moorpharpey

Deed wel Uw' hart vriend sneeven,

Maar dog uw Tuin bleef vrey.

De Spaansche Hovenier,

Hoe fel en wreed van handen,

Verloor zyn Agting hier..........,
En moest, hoe trots en fier.........,

In 't einde voort met schanden,    bis.

Zoo ging dat Monsterdier.   bis.

2.

De Tuinmaagt zingd verblyd,

En roemt te dezer tyd

Haar schutsheer ryk in gaaven,

Wien zy haar harte wyd.

De Vryheid volgdt haar na.

O Willem! roem der Vaderen!

Dat nooyt uw naam vergaa......!
Maar zelfs zo lang bestaa....,

Tot 's Werelds eind komt naderen.

Maar, ach! die tyd komt spaa!

3.

O! Zalig Leeuwendaal!

Blyf ook zoo lang de praal

Van Neerlands Vrye streeken:

Dat nimmer vuur nog staal

Uw Vesten maakt tot puin!

O! Vryheid! heft naar boven

Uw Glorieryke kruin.....!
Dat wy langs beek en duin.....,

't Bedryf der helden looven,

In Neerland's vrye Tuyn.
NB. Voor ruim 5 Jaaren wierd dit stukje, ter gelegenheid, dat de leden der Liefhebbery op de Haarlemstraat te Leyden vertoonden de Dood van Prins Willem de Eerste; door Jan Leedeboer vervaardigt, na het zelve gezongen, en onder zyn goede Vrienden uitgedeeld. Wat een verschil van de jegenswoordige denkwyze van dien man! zou hy hier van ook reeden weeten te geeven? Ja: eigenbelang.