De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 90]
| |
Wat vondt hy aen groen Heyden,
Een meysje in witte kleyderen;
Van jaren was sy soo jong.
Hy bad haer om te minnen,
Maer 't was om te slapen by:
Van herte sey zyder soo garen,
Gy zijt 'er mijn Liefje mijn eere,
En komt slaept te nacht by my.
Het knaepje was 'er soo domme niet,
Hy heeft het wel verstaen:
Hy is 'er na huys gegangen,
Zijn manteltje om gehangen,
Voor haer deurken gingh hy staen.
Wie klopt daer aen mijn deurken?
En die niet en seyt laet in;
Het is 'er een Bootsman wijse,
Staet op Lief gy moet rijse,
Hey staet op en laet my in
Ick sta voorwaer niet oppe,
En ick last 'er daar jou niet in:
De deeken is mijn ontvallen, Woud gyse op helpen langen,
Hey de Liefste sult gy zijn.
De moeder tegen de dochter sprak,
Gy sult bedroogen zijn:
Gy hebt'er dats ingelaten,
Den Bootsman dan der straten,
En gy gaet soo zwaer met 't kint.
Die ick ingelaten heb,
Dat is mijn Liefste Lief:
Hy salder my noch wel trouwen,
En zijn woort oock wel houwen,
Maeckt daerom geen verdriet.
Och moedertje! lieve moedertje,
Gy weet'er soo weynigh van,
Als aendere maegdekens danssen,
Met haer gepeerelde kranssen,
Hey dan slaep ick by den Bootsman.
|
|