De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
Stemme: Als 't begint.
Dat meysjen had een Bootsman lief,
En sy wou van hem niet scheyden,
Al hadde dat nachtje een jaertje geduert,
En sy soud wel overbeyden, overbeyden.
De moeder tegen de dochter sprack,
En gy sult bedrogen wesen:
Ick siinder aen u bruyn oogjes soo wel,
En gy draegt een kind met vresen, kind &c.
Dat kind dat ick met vresen draegh,
Dat is soo hupsen Boots-geselle:
Ick hoop onsen rijcken Heer Godt,
En hy selt noch wel vergelden, wel &c.
Dat meysken deur de Bogaert ging,
Al met haer goud gekruysde hayre:
Een vingerling rood die haere,
En by een Fonteyn was klare, ja &c.
De vingerling was rood,
Fonteyntjes was so klaer:
Dat heeft dat meysken wel bevonden,
Met een spraek daer de vrome landsknegt
En mijn Ros die staet ongebonden, &c.
Mijn Ros die ongebonden staet,
Daer sal ick selver noch op rijden,
Hy seyde vrouw maegd bind op uw' hayr,
Al met een streng van zijde, streng &c.
En is't van zijde niet,
Soo is't van rooder goude,
Om 's jaers als ick goe maegt was,
En doe deed' ick dat my roude, dat &c.
Een jaers als ick goe maget was,
Doen was ick alsoo hoog van moede:
Nu ben ick met een kleyn kinde bezwaert,
En nu ben ick laeg van moede, laeg &c.
Hy setten de ladder aen het huys,
Om dat moy meysken te beklimmen:
Doen weende al dat 'er inne was, En sy hoorden den Nachtegael singen, &c.
Den Nachtegael songh, den Hooren die blies,
| |
[pagina 74]
| |
Van den avond tot den morgen,
Ia wie der in zijn liefs armen leyt,
Waerom so wil hy sorgen, wil hy sorgen
Ia wie der in zijn liefs armen leyt,
Waerom so wil hy dan noch treuren,
Daer gaet 'er so meenigen vromen landsknegt,
Het en mach hem niet gebeuren, niet &c.
|
|