De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
AuteursrechtvrijStem: Van de Mossel-kreekse Pape.
HOort toe Matroosen al te samen,
Die varen by der Zee,
Zijt gy met storm of noot bevaen,
Godt helpt u op een Ree:
Want meenig Boots-gesel,
Haer leven moeten wagen,
Al op de Zee rebel,
By nachten en by dagen.
De Zee door Godts geheugenis
Verteert soo menig man,
Die al te samen van de Vis
Verslonden worden dan:
Maer laes! wat leyt daer an,
| |
[pagina 70]
| |
Waer ons lichaems varen,
Als godt de ziele dan,
Eeuwiglijck wil bewaren.
Wat lijdt den Zee-man al verdriet,
By nachten en by dagh
Als hy de doodt voor oogen siet,
En niet ontvluchte magh,
Voor storm en groot onweer,
En gewelt van de Baren,
Dat brengt ons dies te meer
In angst en groot bezwaren.
Oock groot gewelt en tegenspoed,
Lijdt den Zee-man valjant,
Van Turcken, Rovers seer verwoet,
Worden sy aengerant:
En veel vyanden meer, Die haer soecken te krencken,
Die varen by de Zee
Mogen hier wel op dencken.
Als sy oock op een lager wal
Door stormen drijven voort,
Seer haestig sy de Masten al,
Dan kerven over boort:
Dan sien sy weer de doodt, Voor oogen met vertsagen,
Somma de sorgh is groot,
Die den Zee-man moet dragen.
Godt helpt haer dan wel uyt den noot,
Die hem aenroepen seer,
Hy wil niet den Sondaer zijn doodt,
Maer dat hy bekeer:
Want door zijn stercke handt,
Gaet hy den mensch weer laven,
En brengt haer weer te landt
In een gewenste Haven.
Als sy komen te land fijn,
Soo is haer eerste werck,
Datelijck in de Brandwijn,
Maer weynigh in de Kerck:
't Is haer vergeeten dra
Dat haer de Heer gepresen,
Trou hielp door zijn gena,
| |
[pagina 71]
| |
Uyt angst en groote vreese.
Als sy krijgen haer gelt in hant,
So is het haest verteert,
Sy kopen daer om lant noch zant,
't Is voor weerdin en de weert,
's of hy 't ergens vindt,
So gaet hy domineeren:
Dat men soo suerlijck windt,
Siet men so licht verteeren
Met vroutjes van den lichten aert,
Raecken sy op het wildt,
Sy moeten weder op de vaert
Als 't gelt al is verspilt,
't Is haer geen groote eer,
Noch minder voor de vrouwen,
Want sy na Godes leer
Haer zedig moeten houwen.
Maer waer mach ick doch praten van
Wat siet men veel gepronck
Dagelijcks langs de straten gaen,
Van dochters oudt en jonck:
In Hollandt over al
Siet men haer brageeren,
Het komt door ongeval,
't Zijn geen dochters met eeren.
De Zeeusche meysjes, wat een praet,
Die weeten oock seer wel,
By nachtte danssen langes de straet,
Al met een Boots gesel:
En maeckten groot geraes
Met de Iongmans wilt weeten,
't Zijn dochters van deus aes,
Of het is my vergeeten
Maer is het niet een mal gelaet,
Van dese dochters hoor?
By nachten te danssen over straet,
Den speelman die gaet voor:
't Is haer geen groote eer, Sy konnen 't lichtlijck dragen,
Want in Oost-Indien veer
Hoort men daer van gewagen
De Iongmans achten voor geen quaet,
| |
[pagina 72]
| |
Sy seggen, 't is pleysier,
Te danssen somtijds langs de straet,
Al met een Venus dier:
Maer so de schrift vermelt,
So is het haer geen eere,
Dat sy haer schoone gelt
Soo rockeloos verteeren.
Dese Iongmans en dochters fraey,
Die zijn seer wel bekent,
Sy woonen by de Turf-kaey,
Of ergens daer ontrent:
Om dat sy eerlijck zijn,
So wil ick 's hier niet laeken,
Want is den draet niet fijn,
Men soudse grover maeken.
Gy jongmans hoort met goet bescheyt,
Houd doch in 't drincken maet:
Want dronckenschap is (so men seyt, De moeder van het quaet:
Leef vry na Gods Leer,
Wilt quaet geselschap haten:
So sal u Godt den Heer,
In vrede varen laten.
Oorlof Matroos hoort mijn vermaen,
Als zy zijt in den noot:
Roept Godt den Heer van herten aen, Bekent u sonden groot:
Want die van herten seer Berouw heeft van zijn sonden,
Die wort van Godt den Heer,
Genesen van zijn wonden.
Doen men dit nieu Liedt eerstmael vant
Voeren wy over Zee:
Van Oost-Indien na 't Vaderlant,
Naer Middelburgh de Stee:
Met 't Schip van Prins Hendrick ree,
In 't Iaer van dertig negen,
En sestien hondert mee,
Den tienden Maert geschreven.
Eynde. |
|