De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
Toon: Lestmael als ick uyt, &c.
Vader.
O Werelt vol van veel bedrieglijkheyt!
Die yder een tot alle quaet verleyt,
Die op het spoor van wellust is verdwaelt,
Wiens weg kanniet zijn weder agterhaelt.
Mijn waerde dogter ik heb bemint,
Hoe zij gy van de werelt soo verblint,
Dat gy Gods aengename wegen haet,
En van de droes u soo vervoeren laet.
Dochter.
Mijn oude Vader, wat spreeckt gy mijn aen,
Soud ick nu van de werelds vreugt afstaen,
Waer in dat ick een welbehagen vint,
En heb de vreugde boven al bemint.
Wat is't als men wordt in zijn dagen out?
Van alle lust en vreugde gantsch verkout,
De werelt snijt in 't kort u dagen af,
Want gy gaet al met 't eene been in't graf.
Vader.
Ick heb mijn tijd en jaren doorgebracht,
In eerlijck leven mede hoogh geacht,
Al staet gy als een bloem op heden schoon,
Wel licht opmorgen is't geselschap van de doon.
Mijn kint ick heb van alles u bestelt,
Als pragt van kleeren, gout en zilver gelt
En veel juweelen voor cieraet gekocht,
Op hoop dat gy u eens bekeeren mocht.
Dochter.
Och vader dat steekt geen bekeering in!
'k Verkeer te graegh by Waerden en Waerdin;
En daer het snaren-spel heeft soete klanck,
Daer is men vrolijck heele nachten lanck:
Daer vind ick by de Iongmans groot vermaeck,
| |
[pagina 60]
| |
De koele wijn heeft daer een soete smaeck,
Men vleyd men streelt men kust ons altijd weer,
Wat vraegt men dan om maegdom of om eer.
Vader.
Och dochter dan den Hemel dit aensien!
Dat ghy van 't goedt soo na het quaed gaet vlien:
Daer gy geboren zijt van goedt geslacht,
En al de eerbaerheyd van ons veracht.
In plaets te werden een beminde vrou,
Soo word gy nu een vuyle Hoer ontrouw:
Uw' moeder baerde u in pijn en smert,
Trad haer op 't kleed, maer treed mijn op het hert.
Dochter.
Soud ick in huys sitten met verdriet,
En achten voort mijn jonge dagen niet?
En hooren niet dan knuchen en steenen,
Wanneer ick ben by u in huys alleene.
Neen Vader daar de snaer en keel vereent,
Daer hoort men niet dat yemant sucht of weent,
Daer werd geen wijn of geen vermaeck gespaert,
Daer is een hemels vreugde op der aerdt.
Vader.
Och dochter 't is of gy mijn herte breekt!
Als gy van 's Hemels vreugde op Aerde spreekt,
Het is een saeck die tegen d' Hemel pleyt,
En dan hier na de ziel ten afgrond leydt.
Aensiet de grijse hayren die ick draeg,
Hoe'k met een stok mijn leden onderschraeg
Mijn kaele kruyn van 't blonde hayr berooft,
Is al van u gevallen uyt mijn hooft,
Gy die my hoort een stut en steun te zijn,
Baert in mijn ouderdom een groote pijn,
Verlaet mijn kind, verlaet des werelts lust,
| |
[pagina 61]
| |
En tracht met my voortaen d' eeuw'ge rust.
Het is een kleyne tijd hier op aerdt,
Dat ghy in's Werelds vreugde zijt vergaert,
Maer 't eeuwig leven dat is sonder endt,
Voor die, die sich van het quaedt afwendt.
Wilt vry uw' oogen na Hemel slaen,
Roept d' eeuwige Vader om genaden aen,
En stort vry uyt een bittere tranen vloed,
Aen Godt de Heer dat hy u voort behoed.
Kon ick u dus niet doen van 't quaed afstaen,
Soo roep ick Godt en zijn Eng'len aen,
Dat doch uw' hert verander door gebeen,
En niet en doolt in eeuwigheen.
Dochter.
Og Vader lief ik kniel ootmoedig neer!
'k Soeck heul aen u, gena aen Godt den Heer,
Gena aen Godt om dat hy in my werkt,
Nu gy door uwe reen mijn ziel versterkt.
Weg werelt vol veel aenlockentheyt,
Hoe hebt gy my in mijne jeugt verleydt,
Vervloeckt voortaen u blintheyt sover woet,
't Geen de Ouders en de ziel steeds quellen doet.
Mijn oude Vader, ach! vergeeft mijn schuldt,
Daer ik mijn tijd so lang mee heb vervult,
'k Sal u een steunsel zijn in last en nood',
En niet verlaten voor ons scheyd de dood.
Vader.
Gelooft zy God die alles heeft gemaekt,
Dat gy van 't ydel leven zijt geraekt,
Volherd nu voort, en word niet meer verleyd,
Soo windt ghy voorts d'eeuwige zaligheyd.
Ghy jonge lieden doe door 's Werelds pracht,
| |
[pagina 62]
| |
Dan weg der zaligheyt niet meerder acht,
Volgt dese maegt en draegt u heus en stil,
Een yder leeft gelijck hy sterven wil.
|
|