De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.'k HEb den bras van 't luysige vryen,
Meisjes ik pak'er mijn spilletjes op
Truytjen is wel een geestige Pop,
En ick hebse wel meygen lyen:
Maer de Kermis is gedaen,
'k Heb den bras van 't vryen gaen.
'k Sertent mijn Truitje op'er conscientie
En ick sey, jey moet 'er aen,
Maersy sey, jey meugt wel gaen,
Trouwen dat is maer penitentie;
Als de Bruyt is in de schuyt,
Is 't vleyen en beloven uyt.
'k Sey mijn lief mijn blaesje met boonen,
Mijn gesuyckerde Rijsten-bry,
Datje wist wat dat ick ly;
Om u schoone karnate koonen,
'k Sucht, ick ween, ick klaeg, ick snick,
Al mijn ingewant aen stick.
Maer de meyt en woume niet hooren,
En sy sette haer mont so scheef,
Of 'er een Vis Teef op haer keef,
En doe gaf ick de moet verlooren:
| |
[pagina 55]
| |
En ick dachte het is al te mal,
Die niet en wil die niet en sal.
'k Sette mijn hertje op een goe groent,
'k Settent hylicken uyt mijn zin;
En ick denck soo veel om de min,
Even als om een gedroogde Koe-stront,
'k Setten 't vryen, passeryen
Met al dat resje aen een zy.
Vryers die gaen suchten en treuren,
En sien 'er uyt als een mager sprot,
Of een beschimmelde Rommel-pot:
Denckt niet om leuren en scheuren,
Die de meysjes u brengen in 't hooft,
Datse jou sinnetejs niet berooft.
'k Sag 'er gister een die 'er zijn leden,
Handen en voeten, en hooft en staert,
Veele jaertjes hadde gespaert,
Om een moy meysje die hy met Eeden,
Vyeriglyck vryden en hadde bemindt,
Daer men stoockt daer 't vyer vindt.
En hy kreeg de sack deur zijn loopen,
En hy smeet zijn tranen-bron,
En hy klaeghde soo veel als hy kon:
Storte tranen met heele stoopen,
't Was met deernis aen te sien,
Al was een mensch so hart als stien.
|
|