De oprechte Zandvoorder speel-wagen
(1780)–Anoniem Opregte Zandvoorder speelwagen, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
Stem: Acht treurt met mijn, &c.
EYlaes nu is mijn hert en sinnen!
Mijn moet en vryheyt dus gevelt,
Wat is't, my dunkt het lijkt wel minnen
Door liefde is mijn hart ontstelt:
Och Silviaetje!
Soet Rosemond,
Mijn liefste maetje,
Doen ick u eerst vondt,
Hebt gy mijn hert verwondt,
Uw' schoonheyd en lieve lonckjes,
Uw' deugd, uw' vreugd, en eerbaerheyt,
Och! dat waren alle mijn vonckjes,
Mijn Silviaetie soete meyd,
Die my ontroerden,
In den geest verwert,
En my ontvoerden,
Gantsch mijn sinnen hert,
Met soet en suerer smert.
Ia Circa, soete Toveresse,
Gaet gy soo met mijn hertje deur:
Ey Rosemont lieve Matresje,
Geeft my daer weer u hertje veur:
Denckt herte-diefje,
Dese rovery,
Min lieve liefje,
't Lijckt schier tovery:
Gunt nu u hert aen my.
Wie kan hier sonder herte leven?
Och mijn hert! mijn lely, mijn roos:
Wilt my uw' hert voor 't mijne geven,
Of ick moet sterven herteloos:
Komt luyckt mijn oogen,
Soo 'k in de doodt viel,
Of heb medogen
Met die voor u kniel,
En word mijn tweede ziel.
Dan sal Silvia weer verdienen,
Een moy stoeltjen in't Hemelrijck,
Dan hoop ick sal u Godt verlienen,
| |
[pagina 54]
| |
Dat heeft by 's werelts geen gelijck:
Wilt dan verkiesen,
Hier u liefden soet,
En niet verliesen
Lief een vroom gemoet,
Dat is hier 't waerste goet.
Vaert wel, vaert wel mijn Koninginne,
Mijn Engel, mijn soete vrindinne;
Vaert wel reyn spiegel van de deugt,
Mogt ick met u leven in vreugt,
En in Godts vreese,
Beyde wel te vreen,
Soetert mag 't weesen,
Laet ons worden een,
Ey! denk om van der Veen.
|
|