De oprechte Zandvoorder speel-wagen

'tSamen-spraeck, tussen Coridon en Silvia.

Op een aengename Voys.

RYst uyt den slaep schoone herderin,
Aurora die komt ons ontwecken,
Rijst uyt den slaep mijn schoon vriendin,
Wy moeten samen in't velt gaen trecken.

Herderinne.

Wel wie hoor ick voor mijn deur?

My roepen in der midder-nachten,
Is't eenen herder of een monsieur?
Die my so vroeg komt ontwaken.

Herder.

Och neen mijn schoone Silvia,

't Is Coridon uwen beminde,
Komt liefste want het wort te spa,
Laet ons gaen treeden onder de linde.

Herderinne.

Ach Coridon waer wilt ghy gaen,

Ick sie de lucht is noch vol sterren;
Wat maeckt gy so vroeg op de baen?
Want de dagh is noch te verre.

Herder.

Wel hoe mijn schoone Engelin,

Mijn schaepkens zijn al aen het weyden,
Sa spoet u wat mijn herderin,
Om uwent wille sal ick wat beyden.

Herderinne.

Wel is het waer? ach Coridon!

Ick sal haest op de been wel wesen,

[p. 7]

 

Ia Lief mijn waerde blom,

 

De Son is langh opgeresen.

 

Herder.

 

Sa komt mijn schoone herderin,

 

Ick sal u schaepkens gaen ontsluyten,

 

Ick salse drijven te velden in,

 

Om te gaen plucken de groene kruyden.

 

Herderinne

 

Wel Coridon, ach! toeft noch wat,

 

Ick moet mijn dan gereet gaen maken,

 

Dan sullen wy al langs dit pat,

 

Ons schaepkens drijven en vreugde rapen.

 

Herder.

 

Wel Lief ick bid u toef niet lanck,

 

Den Nachtegael begint te singen,

 

Al door zijn schoon en soet geklanck,

 

Mijn hert van vreugt begint te springen.

 

Herderinne.

 

Sa Coridon laet ons met vreugt,

 

Ons schaepjes in het velt gaen leyden,

 

Ach laet ons nu treeden met deugt,

 

Al langs de groene klaver weyden.

 

Herder.

 

Ach Lief mijn schoone Silvia,

 

Sa komt mijn soetste Engelinne;

 

Och ontfangt my in u gena,

 

Laet ons gaen spreeken van de minne.

 

Herderinne.

 

Coridon is dat u gedacht?

 

Mijn aen te spreeken van de minne,

 

Gy zijt voorwaer niet wel bedacht,

 

Ick ben te jong een herderinne.

 

Herder.

 

Wel Lief ick bid u weest gerust,

 

Laet my u soetjes eens genaken,

 

Dat ick u geve eenen kus,

 

En dat al op u rooder kaken.

 

Herderinne.

 

Acht wat sal 't zijn! ach Coridon,

 

Als ghy een kusjen hebt gegeven?

 

Het sal verdwijnen als de Son,

 

Die over ons hier komt gescheenen.

[p. 8]

 

Oorlof gy Herders in het groen,

 

Leef soetjes met uw' Herderinne:

 

Geeft met het aengenaem saysoen,

 

Malkander eenen kus van minne.