De Oostindische thee-boom

Een Nieuw Lied, gedigt op 's Lands Oorlogs-Schip Gorkum, gecommandeerd door de Heer Capiteyn van Muyden, voor Rotterdam.

Op een bekende Voys.

WAt doet my ontstellen,
Staag in mijn gedagt;
Dat my zo komt kwellen,
Waar door ik versmagt;
By Dag als ik waake,
By

[p. 50]

 

Nagt als ik rust,

 

Dan schijn ik te blaken,

 

Vol van Minne-lust:

 

Waar vind ik nog [gratie],

 

Voor mijn grillig Hert,

 

De zoete tentatie,

 

Die baard my groot smert.

 

Laast sprak ik een Susje,

 

Doe ben ik doorwond;

 

Die schonk my een kusje,

 

Van haar Roder-mond,

 

Ik wil haar gaan vryen,

 

En bieden mijn Trouw,

 

Dan raak ik uyt lyen,

 

Uyt druk en uyt rouw:

 

Mijn lieve Annaatje,

 

Mijn liefde vergaat;

 

Laast had ik een praatje

 

Met u op de Straat.

 

Wel Floris uw klagen,

 

D[at] staat my niet an;

 

Ik heb geen behagen,

 

In eenen Ionkman:

 

Ik ben jong van Iaaren,

 

En daar toe niet gezind,

 

Te spreeken van paaren,

 

Ik ben nog een Kind;

 

Van ruym Zestien Iaaren,

 

Daar toe Ouderloos:

 

Wild de moeyte maar spaaren,

 

Dan wordt gy niet boos.

 

Uw tintelende oogen,

 

Die vonken van Min:

 

Uw twee bruyne oogen,

 

Die staan in mijn zin:

 

Uw blozende kaken,

 

En uw Rooder-mond,

 

Mogt ik die genaken,

 

Dan wierd ik gezond;

 

Met uw Corale lippen,

 

Mijn liefste Anna,

 

En wild daar eens glippen

 

Op, 't Woordje van Ia.

 

Uw Haring wel Floris,

 

Die braad der niet gaar;

 

Uw Pap hier al goor is,

 

Gaat vry op een aar:

 

Ziet spaard vry u Beenen,

 

Dan hebt gy geen nood,

 

Op dat gy uw' Scheenen,

 

Hier niet blauw en stoot:

 

Zo verslijt gy geen Schoenen,

 

Alhier op mijn Trap:

 

Wantge hebt 'er van doenen,

 

Uw Geld tot gelap.

 

Al uw spijtig spreeken,

 

Dat doet my de dood;

 

Mijn Hart scheynd te breeken,

 

Van liefde zo groot:

 

Vergund my te rekken,

 

Mijn leden zegt uyt,

 

Op dat wy ons dekken,

 

Als Bruy

[p. 51]

 

gom en Bruyd;

 

Want gy hebt geen Vader,

 

Nog Moeder op aard,

 

Komt laat ons te gader,

 

Nu worden gepaard.

 

Weg weg, met uw razen,

 

Koopt Koek voor u geld;

 

Het zijn vize vazen,

 

Die gy my verteld:

 

Ik lag met u klagen

 

Ik spot met u pijn,

 

Gy kund niet behagen,

 

De zinnen van mijn.

 

Ik stop 'er mijn ooren,

 

Voor al u geween;

 

Ik wil u niet hooren,

 

Vertrek en gaat heen.

 

Kom kleyn Venus-Wigtje,

 

Weest nu de Piloot;

 

En schiet met een Schigtje

 

In haare teere schoot:

 

Vergund my genaden,

 

Kleyn Cupido zoet,

 

Of ik zal my baden,

 

In mijn eygen bloed;

 

Adieu dan Leeuwinne,

 

Gy zijt al te straf:

 

Ik schey uyt met Minne;

 

De liefd' sney ik af.