Onze Eeuw. Jaargang 7

[p. 450]

Op de heuvelen Door Adel Anckersmith.

Hier in de schemering, nu onze oogen
verdiept en stil dit wonder gadeslaan,
waar zacht zich naar den einder bogen
de heuv'len-rijen, die onwerk'lijk staan
in 't late licht, - nu wij, zoo zacht-bewogen,
het stervens-zoet' dees avonds ondergaan:
kind, laat Gods rust nu eind'lijk komen mogen
die enkel ruischt langs hooge levenspaân.

Het is wel veilig nu, daar vèr beneden,
waar d' eerste lamp al gloort in 't duistre dal
en nacht-schaduw omfloerst de steile rots:

Maar ik - de klingen, kind, zijn nòg omgleden
van heilig licht, dat sterft in luist'ren val, -
ik min de hoogten en den vrede Gods.