Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 5

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 24]

Noen

't Geschoren gras ligt in de zon te stoven;
De zeisen houdt van zwaaiend krijschen op;
De maaiers zitten bij elkaar te schoven
En droogen 't zweet van hunnen bronzen kop.

De stalmeid, die hun kwam het noenmaal brengen
Vlijt zich loom neder onder eenen tronk;
Ze snuift de geuren die uit de oppers zengen
En wrijft een halmken weg met luien wrong.

Heur half verbijsterde oogen lijzig drijven
Met 't eenig wolkje, dat de lucht bekladt.
De zon priemt door der blaren zilverschijven
Een straal die op haar boezem openspat.

De zwoele lucht laat geen gerucht ontsnappen,
't Is schofttijd, ieder rust of rookt een wijl.
Alleen de garde komt met zware stappen
Voorbij en groet. - De lucht is weder ijl!

Willem Gijssels.