Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 5

(1905)– [tijdschrift] Ontwaking– rechtenstatus



[pagina 22]
In Extaze Gelijk een zwaan, - in slaap gezongen Door 't lied van 't riet, waarop de wind Te blazen zit met volle longen En weergalooze galmen vindt, - Glijdt onbewust langs 't stil verlangen Der zilvren golven van den stroom: Zoo zweeft mijn ziel langs uwe zangen Op 't glad gewiegel van een droom. Gedreven in een ander leven, Waarin geen tijd gemeten is, Noch rust noch ruimte zijn gebleven Voor berg en zee of wildernis, Omdroom ik in vervoerd aanschouwen De lijnen van uw rilde beeld, Dat rozig door de sluier-vouwen, Lijk schemer door den nevel, speelt. En 'k zie een bloempjen openbloeien In 't wazig licht van uw gezicht: Uw mond, waaruit de klanken vloeien Doorgloeiend als een vlammenschicht Mijn rillend leven opgerezen In 't dood-gaan van mijn eigen-zelf, Lijk dauw, verdampt door 't zonnewezen, Welt naar des hemels hoog gewelf.
[pagina 23]
O, dorstig ben ik - laat me hijgen! O, niet te laven is mijn dorst! Ik steel de klanken, wijl ze stijgen Uit uwe berstens volle borst. Nog meer, nog meer, ge weeft me zwingen Die 'k ruischend om u open zwaai. Ik wil met u door wolken dringen, Als arend naar het zongelaai. En de aarde, rollend daar beneden, Krimpt van gedaante, ruilt van kleur, Vernederd door de donkerheden, Die onze schaduw werpt op heur. Zing voort, zing voort, wijl in extaze Mijn ziel in uwen zang versmelt. Zing voort eer vóór mijn oog verglaze Uw schitterbeeld in 't starrenveld! Willem Gijssels.