Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 3

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 14]

De aanslag te Brussel.

Het kan niet lang meer uitblijven of Rubini zal vóór het Assisen-hof van Brabant verschijnen. - In het nummer van 29 November van het Amerikaansch weekblad ‘Freiheit’ verscheen een artiekel, dat hierdoor weerom zijn algeheele actualiteit herkrijgt en dat wij hieronder overdrukken. De aangehaalde feiten zijn afdoende. Wij meenen dan ook dat het Belgisch Gerechtshof genoodzaakt is de Italiaansche regeering op het banksken der beschuldigden te dagen. De meesters zijn in rechten aansprakelijk voor de daden hunner dienaars. Als een regeering Rubini's in dienst neemt voor het verlagendste werk waartoe iemand zich leenen kan, dan mag zij niet ontkomen aan de verantwoordelijkheid voor de daden van lieden die zij wetens en willens, op cinieke wijs, tot de misdaad opleidt.

De aanslag te Brussel.
Opgedragen aan den Staatssekretaris Hay

Een man, die zich anarchist noemt, heeft op den koning van België drij schoten gelost zonder hem te treffen. Aanstonds schreeuwt de internationale persbende om uitroeiing van het anarchistisch gevaar. Staatsmannen, waaronder ook onzen Staatsekretaris Hay, wenschen den koning geluk met zijn redding uit

[p. 15]

de handen van den moordenaar en verklaren dat men internationale maatregelen moet nemen tegen het anarchisme. De Brusselsche politie zoekt medeplichtigen op en is zoo ongelukkig ‘bij misgreep’ onschuldigen in hechtenis te nemen. Het Italiaansch kabinetshoofd Zanardelli is zeer vertoornd omdat nogmaals een afvallig landgenoot zijn landaard met smaad overladen wil.

Opdat Heer Zanardelli geen gelegenheid meer zou hebben zich over dergelijken smaad boos te maken en met het loffelijk inzicht de Brusselsche politie een goeden dienst te bewijzen, ben ik bereid de namen openbaar te maken der aanleiders en medeplichtigen van den aanslag op het dierbaar leven van den Koning der Belgen. Ik hoop echter dat Heer Zanardelli zijn plicht zal doen en de schuldigen met al de strengheid der wet om rekenschap zal vragen.

Ik beschuldig den Italiaanschen politiekommissaris Brina, den aanslag te Brussel bewerkt te hebben.

Ik beschuldig den Italiaanschen consul in Londen, Rigetti, mede de hand in de zaak te hebben.

Ik beschuldig verder den Italiaanschen minister van binnenlandsche zaken, Heer Gioletti van medeplichtigheid in het voorgevallene.

Ik ben ten allen tijde bereid de oorspronkelijke bewijzen voor deze beweringen ter inzage te leveren aan den Heer Staatssekretaris Hay, opdat hij ze bij de bestrijding der anarchisten gebruiken kunne.

Het ministerie van binnenlandsche zaken in Italië maakt over den aanslag de volgende nota bekend:

‘Zijn naam is Gennaro Rubino, en hij gold

[p. 16]

vroeger als hevig socialist. In 1893 werd hij wegens diefstal tot een langdurige gevangenschap veroordeeld doch hij wist te ontsnappen. Hij begaf zich naar Engeland en dáar zijn hem waarschijnlijk de anarchistische denkbeelden eigen geworden.

Rubino's vader was gemeentebeambte van gematigde richting. Gennaro echter trok zich als soldaat vijfjaren gevang op den hals om in socialistische bladen staats-gevaarlijke artiekels te laten verschijnen. Sinds hij Italië verliet heeft hij zich voortdurend in Schotland en in Engeland opgehouden, eerst in Glascow, dan in Londen.’

Dat is alles, wat de Italiaansche politie over den man weet.

Werkelijk alles? Waarom wendde zich Gioletti niet tot zijn vriend, den politiekommissaris Brina; die had hem over ‘den man’ wat naders kunnen meêdeelen. Daar Heer Gioletti dit verzuimde zullen wij zijn geheugen wat ter hulp komen.

De man, die de schoten te Brussel loste, heet Gennarro Rubini - niet Rubino - en werd te Bitonto, departement Pugli in Italië geboren. In den aanvang van 't jaar 90 werd hij tot een lange gevangenisstraf veroordeeld doch wist te ontsnappen. Eenige maanden later bevond Rubini zich te Londen en verkocht dagbladen in Deanstraat, Soho Square. In de nabijheid van Soho Square wonen de meeste Romanen en Rubini's winkel werd zeer bezocht. Hij ging door voor een ijverig anarchist en verkeerde veel onder de Italiaansche kameraden. Nu omtrent een jaar geleden deed hij een grootmoedig voorstel. Hij had in Manor Park bij Londen een

[p. 17]

huis gehuurd dat voor vergaderplaats aller kameraden bestemd was, en waar tevens een revolutionnair blad zou gedrukt worden. De pers en de benoodigdheden voor het drukken van het blad zou hij zich aangeschaft hebben.

Rubini's handelwijze scheen onze kameraden niet zuiver. Zijn voorstel werd afgewezen. Rond den zelfden tijd ondervonden zij ook dat zich onder hen een spion der Italiaansche regeering moest bevinden. Verdere navorschingen brachten aan 't licht dat Rubini in betrekking was met Rigetti, den Italiaanschen konsul in Londen. Hij werd onderhoord en bekende dat hij in geheimdienst der Italiaansche regeering stond doch dat hij de politie maar in schijn diende om bij haar zelf geheimen te onderscheppen. Uiterst belangwekkend waren zijn onthullingen over zijn verkeer met den konsul Rigetti en den politiekommissaris Brina die uit Italië naar Londen gekomen was om met Rubini te onderhandelen. Om de beteekenis van Brina's bezoek in Londen te begrijpen moet men weten welke beduidende rol deze man in Italië speelt. Hij is rijk en behoeft geen politiedienst te verrichten; hij doet het wijl het hem plezier doet onschuldige menschen te kwellen en ongelukkig te maken. Hij is de bloedhond die zulke verachtelijke rol speelde bij den opstand van Milaan in 1898 en honderden onschuldige mannen, vrouwen en kinderen ombrengen liet. Deze man is de ziel der Italiaansche politie en is zeer gezien bij het ministerie en aan 't Hof. Zijn naam wordt onder de socialisten en anarchisten slechts met misprijzen uitgesproken.

En deze man, de vertrouwde van Gioletti, voerde

[p. 18]

met Rubini, die volgens de verklaring van het Ministerie, wegens diefstal tot vijf jaren gevang veroordeeld werd, een uitgebreide en vertrouwelijke briefwisseling waarin zij elkander gemeenzaam toespraken. Al deze brieven berusten in handen onzer kameraden. Heer Brina kwam naar Londen, huurde het huis in Manor Park, wilde een revolutionnair blad uitgeven en waarschijnlijk ook aanslagen beramen. Rubini bekent, in zijn brieven, 160 pond sterling van Brina ontvangen te hebben. Heer Brina weet heel wel dat de anarchisten geen geheime inrichting hebben, hij weet ook dat de propagande openlijk geschiedt. Dat beviel hem, noch zijn lastgevers; zij konden niet velen dat de vrijheidslievende gedachten zoo'n uitbreiding namen en poogden daarom een aanslag te verwekken om dan strenger maatregelen te kunnen vorderen tegen de anarchisten.

De briefwisseling van Rubini met Brina en de berichten van den eerste bevinden zich in handen onzer gezellen. Rubini bekent geld van de Italiaansche regeering ontvangen, doch loochent iets verraden te hebben. Is hij een spion geweest of had hij het inzicht, de beweging nuttig te zijn?

In snelberichten uit Brussel wordt beweerd dat Rubini verklaard heeft den aanslag gepleegd te hebben om aan de Londener kameraden, die hem wantrouwden, te toonen dat hij het eerlijk met de zaak meende. Ver van mij hierover een beslist oordeel te vellen. Ik wil enkel het gewichtige feit vermelden dat de konsul Rigetti aan Rubini reisgeld voor Brussel bezorgde. Waarvoor? Dat geschiedde kort na Rubini's ontmaskering als spion.

[p. 19]

En is het aan te nemen dat een man als Brina naar Londen komt, voor zijn agent een huis huurt en hem 160 pond ter hand stelt zonder daarvoor vroeger welkdanige berichten ontvangen te hebben. Het is niet de eerste maal dat Rigetti een kameraad tot spion gebruiken wilde. In der tijd stelde hij gezel Giorgi voor, in dienst der politie te treden. Deze spuwde hem letterlijk in 't gezicht, wat hij heel kalm opnam. De Italiaansche regeering heeft in alle steden, waar zich anarchisten bevinden, geheime agenten. Kort geleden is er nog een ontdekt te Paterson.

Waarvoor gebruikt zij deze lieden? Bij de anarchisten zijn geen geheimen; het is duidelijk dat die spionnen zelf samenzweringen moeten op touw zetten, om zich als gewichtig te doen gelden en hun broodwinning niet te verliezen.

De Heeren Zanardelli, Gioletti, Brina en konsoorten kunnen de beweging niet uitroeien. Werd Rubini door Brina naar Brussel gezonden om den aanslag te plegen en dan strenger tegen de anarchisten te kunnen handelen? Waarvoor zou men hem anders reisgeld gegeven hebben? Of heeft de Belgische regeering hem aangeworven?

Maar zoo dat niet het geval is en Rubini op eigen hand handelde, om de kameraden te bewijzen dat men hem onrechtvaardig beoordeelde, zelfs dan zijn de Heeren Rigetti en Brina verantwoordelijk voor den aanslag. Zij hebben den man in dien toestand gebracht, hem betaald om onder de anarchisten te spionneeren en hem reisgeld voor den tocht naar Brussel verschaft. In alle geval heeft deze aanslag niets te maken met de

[p. 20]

anarchistische beweging. Het is geen daad van opstand, zooals bij Bresci, Angiolilo, Caserio of Lucheni. Of Rubini rechtstreeks op last der politie handelde of zich rechtvaardigen wilde heeft met de anarchistische gedachte, noch met de beweging iets te stellen. De bewuste aanleiders van den aanslag te Brussel zijn de Heeren Brina, Rigetti, Giolletti, Zanardelli en hun Meester, koning Victor Emmanuel onder wiens heerschappij zij hunne schurkerijen uitoefenen.

Hippolyte Havel.